Zo zit het
Als je werknemer niet kan werken door ziekte of een andere vorm van arbeidsongeschiktheid heeft hij recht op een groot deel van zijn salaris.
Hieronder vind je de huidige regels.
Volgens de wet ben je verplicht een zieke werknemer twee jaar lang een deel van zijn loon door te betalen. In artikel 629 van het Burgerlijk Wetboek staan de volgende basisregels voor alle werkgevers in Nederland:
Let op
In je cao staat mogelijk een hoger percentage voor loondoorbetaling bij ziekte. In veel cao’s staat dat je in het eerste jaar 100 of 90 procent van het loon moet doorbetalen. Ook kan er een hoger minimumloon van kracht zijn volgens je cao. Controleer dus goed de regels over loon en ziekte in jouw cao. Bekijk een overzicht van cao’s per branche.
Vanaf 2020 komen er nieuwe regels rond loondoorbetaling bij ziekte. Het kabinet heeft een pakket aan maatregelen gepresenteerd om de loondoorbetalingsplicht bij ziekte makkelijker, duidelijker en goedkoper te maken. De belangrijkste wetsvoorstellen en maatregelen op een rij:
Naast financiële aanpassingen zijn er ook inhoudelijke aanpassingen op komst om kleine werkgevers te helpen. Namelijk:
Er komt vanaf 2020 ook een nieuwe verzekering speciaal voor het midden- en kleinbedrijf.
Met deze verzekering is de loondoorbetaling afgedekt en nemen re-integratie professionals de regie en een groot deel van de re-integratie- en andere verplichtingen over van de werkgever.
In de basis betaal je dus maximaal twee jaar lang een deel van het loon bij arbeidsongeschiktheid. Maar in sommige gevallen moet je nog langer loon doorbetalen.
Bijvoorbeeld als je niet kunt aantonen dat je volgens de Wet verbetering poortwachter hebt gehandeld. In die wet staat welke stappen je moet nemen als een werknemer ziek is.
Daarnaast heb je mogelijk te maken met de Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). Als jouw werknemer na twee jaar nog steeds ziek is en (in de toekomst) weer kan werken, komt hij vaak in aanmerking voor een WGA-uitkering. Deze uitkering loopt via het UWV, maar jij moet hier als (ex-)werkgever aan meebetalen.
Als werkgever betaal je mogelijk tot tien jaar lang mee aan deze uitkering. In het ‘slechtste’ geval heb jij dus in totaal twaalf jaar lang extra kosten door een arbeidsongeschikte werknemer.
Let op
Volgens het eerdergenoemde regeerakkoord wordt de periode van het WGA-risico voor werkgevers gehalveerd van tien naar vijf jaar. Maar of en wanneer deze regels ingaan is nog onduidelijk.
Als werkgever heb je dus flink wat extra kosten als een werknemer lange tijd uit de running is. Naast loonkosten heb je ook te maken met kosten voor re-integratie, vervanging en eventueel productieverlies.
Als je de financiële risico’s rond ziekte en arbeidsongeschiktheid wilt ontlopen, kun je nu al kiezen voor een ziekteverzuimverzekering en een WGA-eigenrisicoverzekering. Met deze verzekeringen zorg je ervoor dat jouw bedrijf niet plotseling torenhoge kosten krijgt door een of meerdere zieke werknemers.
Misschien goed om voorop te stellen dat in de meest gebruikelijke situatie het vakantiegeld wel volledig onder het beslag valt. Wanneer het inkomen hoger is dan de beslagvrije voet, wordt er maandelijks afgedragen aan de deurwaarder. In de maand mei wordt dan ook het vakantiegeld afgedragen. Dit is ook het geval wanneer er pas op 1 april beslag is gelegd. Ook dan valt het hele vakantiegeld onder het beslag.
De situatie is anders voor mensen met een inkomen lager dan de beslagvrije voet. Dit kan worden herkend wanneer er bij loonbeslag maandelijks niets aan de deurwaarder wordt afgedragen.
In het verleden kwam dit vrij uitzonderlijk voor, bijvoorbeeld bij hoge woonlasten gecombineerd met een laag inkomen. Sinds de invoering van de wanbetalersregeling zorgverzekering komt het vaker voor. De beslagvrije voet moet immers met de hoge bestuursrechtelijke premie (in 2019 € 138,50 p.p.) worden gecorrigeerd. Bovendien gaat de beslagvrije voet omhoog wanneer de huur- en/of zorgtoeslag niet ontvangen wordt omdat er beslag op ligt of omdat de belastingdienst deze verrekent. En wanneer betrokkene een bijstandsuitkering ontvangt volgens de zogenaamde ‘kostendelersnorm’ is het inkomen altijd lager dan de beslagvrije voet.
“te worden gelijkgesteld aan twaalf nabetalingen die ieder moeten worden toegerekend aan de maand waarin het desbetreffende gedeelte van het vakantiegeld is opgebouwd, en wel- teneinde aan de strekking van de beslagvrije voet recht te doen – ongeacht of in die maanden het beslag al lag.
Dit betekent dat beslag op vakantiegeld ongeldig is indien en voor zover het inkomen (inclusief de aanspraak op vakantiegeld) in de maand waarin het desbetreffende gedeelte van het vakantiegeld werd opgebouwd, beneden de beslagvrije voet bleef, ongeacht of in die maand beslag lag.
Het voorgaande brengt mee dat de jaarlijkse uitbetaling van het vakantiegeld geheel voor beslag vatbaar is indien het maandelijkse inkomen in de maanden waarin het vakantiegeld werd opgebouwd, steeds boven de beslagvrije voet uitkwam. Indien het maandelijkse inkomen in die maanden steeds beneden de beslagvrije voet is gebleven, is het vakantiegeld slechts voor beslag vatbaar voor zover het als maandelijkse aanspraak tezamen met het daadwerkelijk in die maanden genoten inkomen zou zijn uitgekomen boven de beslagvrije voet in die maanden, telkens per maand beoordeeld. Indien de schuldenaar in de periode waarin het vakantiegeld werd opgebouwd een wisselend inkomen heeft genoten, waardoor het in sommige maanden beneden de beslagvrije voet bleef en in andere maanden daar bovenuit kwam, geldt eveneens hetgeen in de vorige volzin is vermeld.”
Stel dat bij een alleenstaande op 1 april 2019 beslag op het loon is gelegd en de volgende gegevens worden overlegd:
Het is duidelijk dat uitgaande van deze gegevens er maandelijks niets aan de beslaglegger kan worden afgedragen. Betrokkene komt eigenlijk € 50 per maand te kort.
Maar wat valt onder het beslag in de maand mei waarin het vakantiegeld wordt uitbetaald?
Voordat de Hoge Raad het arrest had gewezen was de gebruikelijke werkwijze dat maandelijks het meerdere boven de beslagvrije voet wordt afgedragen en ook in de maand waarin het vakantiegeld wordt uitbetaald. In dit voorbeeld zou dit er op neer komen dat € 850 van het vakantiegeld onder het beslag zou vallen (= 1000 + 900 – 1050).
Volgens de Hoge Raad moet het vakantiegeld toegerekend worden aan de maand waarin het is opgebouwd, ongeacht of er beslag lag. Vervolgens moet beoordeeld worden welk deel van het netto maandinkomen verhoogd met het toegerekende vakantiegeld boven de beslagvrije voet komt. Dat deel van het vakantiegeld valt dan onder het beslag.
In het voorbeeld wordt de € 900 vakantiegeld in 12 gelijke termijnen opgebouwd van € 75 per maand. Het maandelijks inkomen is € 50 lager dan de beslagvrije voet. Dit betekent dat elke maand € 50 van het vakantiegeld niet en € 25 van het vakantiegeld wel onder het beslag valt. In totaal valt dus 12 x € 25 = € 300 van het vakantiegeld onder het beslag.
Het vakantiegeld moet dus worden toegerekend aan de maand waarin het is opgebouwd. Bij een maandelijks gelijk inkomen wordt eentwaalfde van het vakantiegeld toegerekend naar de verschillende maanden. Bij een wisselend inkomen moet dit apart worden uitgerekend en dit kan als volgt. Het deel van het vakantiegeld dat betrekking heeft op bijvoorbeeld de maand februari bereken je dan als volgt:
(inkomen maand februari : (totaal inkomen juni 2018 t/m mei 2019)) x vakantiegeld
Dit lijkt ingewikkeld en bewerkelijk. Wanneer de computerprogramma’s die gebruikt worden bij de salaris- en uitkeringsadministratie hierop ingesteld zijn, is dit ‘een fluitje van een cent’.
Wanneer het vakantiegeld door de werkgever / uitkeringsinstantie ten onrechte wordt afgedragen aan de deurwaarder zijn er verschillende mogelijkheden om hiertegen te handelen.
Wanneer de uitkeringsinstantie een brief stuurt waarin ze aangeeft het vakantiegeld af te dragen aan de deurwaarder, is dit een besluit waartegen bezwaar en beroep openstaat. Bij de sociale dienst is het versturen van een brief geen vereiste, maar staat ook tegen de handeling zelf (het afdragen van het vakantiegeld) bezwaar en beroep open. Het bezwaar is er op gericht dat het deel van het vakantiegeld dat niet onder het beslag had moeten vallen alsnog wordt uitbetaald.
Bestaat geen bezwaar en beroep open, bijvoorbeeld omdat het UWV geen brief heeft gestuurd, dan is het aan te raden om in plaats van bezwaar te maken een klacht in te dienen.
Wanneer de werkgever het vakantiegeld ten onrechte aan de deurwaarder heeft afgedragen is het mogelijk om een loonvordering in te stellen.
Naast het bezwaar c.q. vordering gericht tot de werkgever of uitkeringsinstantie die ten onrechte het vakantiegeld heeft afgedragen aan de deurwaarder, is het uiteraard ook mogelijk een verzoek in te dienen bij de deurwaarder om het teveel afgedragene terug te betalen. De deurwaarder is er van op de hoogte dat het maandelijks inkomen lager is dan de beslagvrije voet. Hij mag dan ook het geïnde vakantiegeld niet klakkeloos aan de schuldeiser afdragen, maar dient eerst te onderzoeken welk deel van het vakantiegeld onder het beslag valt. Het toch klakkeloos afdragen aan de schuldeiser is mi tuchtrechtelijk laakbaar. Een klacht bij de kamer voor gerechtsdeurwaarders is dan te overwegen.
“Gelet op het arrest van de Hoge Raad had het de gerechtsdeurwaarders in mei 2015 bij ontvangst van dit vakantiegeld (€ 540,78) dan wel in juli 2015 bij doorbetaling van dit vakantiegeld aan de beslagleggers duidelijk moeten zijn dat dit vakantiegeld gezien de voor klager geldende beslagvrije voet (€ 1.166,-) en het netto maandinkomen van klager in 2015 (€ 960,-) niet kon worden verdeeld.” Het Hof legt als maatregel een berisping op.
Met de Wet vereenvoudiging beslagvrije voet wordt de regeling gunstiger voor de schuldenaar. Het vakantiegeld dat is opgebouwd vóór de beslagdatum zal dan nooit onder het beslag vallen. Dus wanneer op 1 april beslag gelegd wordt zal alleen het vakantiegeld dat is opgebouwd in april en mei onder het beslag vallen, voor zover dit samen met het inkomen hoger is dan de beslagvrije voet. Deze wet wordt waarschijnlijk pas per 2021 ingevoerd.
– Hoge Raad 31 oktober 2014, ECLI:NL:HR:2014:3068
– Gerechtshof Amsterdam 2 mei 2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:1682
Als het aan Lilianne Ploumen (PvdA) ligt, komt er binnenkort meer transparantie over wat we verdienen, want we hebben in Nederland een loonkloof van 8 procent tussen mannen en vrouwen, in het nadeel van vrouwen. Dus ligt er sinds een paar weken een wetsvoorstel: de wet gelijke beloning voor mannen en vrouwen.
De initiatiefnemers Ploumen, Nevin Özütok (GroenLinks), Jasper van Dijk (SP) en Corrie van Brenk (50PLUS), willen die ongelijke beloning onmogelijk maken. Organisaties met meer dan vijftig werknemers worden verplicht aan te tonen dat er sprake is van gelijk loon voor gelijk werk.
Als er sprake is van ongelijke beloning, dan krijgt de werkgever de kans de situatie te verbeteren. Er volgen boetes als dat niet gebeurt, en de Inspectie SZW wordt de toezichthoudende instantie.
Door als bedrijf openheid van salaris te geven, weet iedereen in het bedrijf precies wie wat verdient. Fantastisch, roept de Amerikaanse organisatie-expert David Burkus in een populaire TEDTalk.
“We hebben een privacywet, dus salaristransparantie mag helemaal niet”
“We vertellen het liefst aan niemand wat we verdienen, want we denken dat het ruzie veroorzaakt, ontslag, boosheid.” Burkus deed zijn research en merkte dat bedrijven die experimenteerden met openheid over salarissen juist gelukkigere werknemers én werkgevers kregen.
En voor Nederlanders? Hier hebben we privacywetgeving die het niet toestaat salarisgegevens van het individu vrij te geven, zegt Esther van der Meulen, arbeidsrecht- en privacyrechtsadvocaat bij advocatenkantoor Lexence. Zij verwacht dat het wetsvoorstel maar beperkte toegevoegde waarde zal hebben.
“Er wordt voorbijgegaan aan objectieve rechtvaardiging. Het is nog altijd vaak de vrouw die rondom het stichten van een gezin een stap terugdoet in werk. Die achterstand kan terecht gevolgen hebben voor het inkomen, zoals het beschikken over minder ervaring.”
Ook moet er ruimte zijn voor individuele onderhandelingsvrijheid en het kan dat vrouwen hier over het algemeen minder goed in zijn, zegt de advocaat. Dat is geen reden om de overheid te laten ingrijpen, zegt zij. “Als je als man beter kunt onderhandelen dan je vrouwelijke collega betekent dat niet dat je een hoger salaris onterecht verdient.”
Het wetsvoorstel verplicht werknemers aan te tonen dat gelijk loon voor gelijk werk wordt betaald. De positie van werknemers wordt versterkt door hen op verzoek het recht van inzage te geven in het salaris van collega’s in dezelfde of vergelijkbare functies, zo staat in het wetsvoorstel.
Dat betekent niet dat je naar de baas kunt stappen en het loonstrookje van Karin de secretaresse kunt opvragen. Van der Meulen benadrukt dat de wet geen gevolgen zal hebben voor de privacy van individuele werknemers.
“De wet heeft betrekking op organisatieniveau en niet op individuen. Werknemers hoeven dus niet bang te zijn dat hun salaris ineens op een A4’tje in de kantine hangt.”
Van der Meulen: “Zelfs als een werknemer toestemming geeft om het salaris openbaar te maken, is dat niet toegestaan. Tussen werknemers en werkgevers bestaat een gezagsrelatie, en toestemming wordt geacht niet vrij te zijn gegeven.”
“Vooral oudere mannen overschatten hun competentie”
Kilian Wawoe, organisatiepsycholoog
Zo’n goed idee is dat niet, want we vinden bijna allemaal van onszelf dat we het hardst werken en het meeste zouden moeten verdienen. Dat zegt organisatiepsycholoog Kilian Wawoe. “We hebben als mens de neiging onszelf constant met anderen te vergelijken, en dan ook nog eens met de groep waarin wij zelf zitten.”
Bovendien bestaat het Dunning-Krugereffect, legt de psycholoog uit: Mensen overschatten hun eigen kunnen, en daardoor wanen ze zich bovengemiddeld competent. Een kleinere groep, zo’n 20 procent, heeft de neiging zijn eigen kunnen juist te onderschatten.
“De overschatting zien we vaak bij mannen die wat ouder zijn, het onderschatten meer bij jonge mensen en met name vrouwen. Zo krijg je een onmogelijke situatie.”
“Transparantie over salaris? Je opent de Doos van Pandora”
Kilian Wawoe
“Ik begeleid weleens managers, zo’n tien mannen, niet meer zo jong. Zij vinden zichzelf allemaal het beste. Als je bij zo’n groep openheid van salaris zou geven, zou iedereen gaan zeuren, behalve de manager die het meeste verdient. Die zal dat volkomen terecht vinden.”
Transparantie over salarissen betekent het openen van de doos van Pandora, zegt Wawoe. “Uit onderzoek blijkt dat mensen ongelijkheid het allerergst vinden als het zichtbaar is.”
“Een collega met een grote mond die goed kan onderhandelen die op dat lijstje zijn naam bovenaan ziet staan, zal niet eens heel blij zijn. Hij vindt het terecht. Jouw ongelukkige, verongelijkte gevoel om niet bovenaan te staan is vele malen groter dan zijn blijdschap.”
Bron: NU.nl
Een 21-jarige vrouw begint in de zomer van 2018 als assistent-accountant. Ze krijgt een 0-urencontract tegen minimumloon voor de duur van een jaar, maar werkt in de praktijk 40 uur per week. Bij haar sollicitatie had de vrouw aangegeven graag een opleiding Accountancy te willen gaan volgen. Maar hier komt in de maanden daarop niets van terecht. De werkgever is teleurgesteld en wil van de vrouw af. Daarom stoppen zij per 31 oktober met oproepen. Ook vraagt de werkgever de vrouw een vaststellingsovereenkomst te tekenen, maar dat weigert zij. Vervolgens vordert de werkneemster op 6 november doorbetaling van haar loon en geeft ze aan beschikbaar te zijn voor arbeid. Eind december spreken de vrouw en het bedrijf elkaar en stuurt het bedrijf een brief waarin zij aangeven dat zij de hoeveelheid uren van de vrouw naar beneden (4 uur per week) willen bijstellen. Als reden voeren zij aan dat ze een nieuw boekhoudprogramma hebben aangeschaft waardoor het werk van de vrouw niet meer nodig is. Bovendien kan de vrouw niet worden ingezet voor écht accountantswerk, omdat ze de opleiding niet is gaan volgen. De advocaat van de vrouw sommeert betaling van het achterstallige salaris, dat vervolgens gedeeltelijk wordt overgemaakt voor de maanden november en december. Toch treffen de twee bedrijven elkaar in een kort geding voor de rechter.
De vrouw eist (door)betaling van het salaris van 1.320,65 euro netto per maand over de periode van 1 november 2018 tot het moment waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig is beëindigd. Daarnaast wil ze een nettobedrag van 1.120,23 euro aan achterstallig salaris en reiskostenvergoeding, plus nog eens 1.139,38 euro aan vertragingsrente. Ook de kosten van het geding en de kosten voor het buitenrechtelijke incassotraject worden gevorderd op de werkgever. Zij wijst ter onderbouwing op het rechtsvermoeden dat is ontstaan op basis van de loonstroken van augustus, september en oktober. Daar blijkt uit dat zij in die maanden steeds 40 uur heeft gewerkt.
Ter verdediging voert de werkgever aan dat de vrouw een 0-urencontract heeft en dus geen recht heeft om opgeroepen te worden. Maar zij weerleggen niet dat de vrouw in de drie maanden steeds 40 uur heeft gewerkt. Wel stellen zij dat zij per 1 januari haar uren naar beneden hebben bijgesteld, conform een eenzijdig wijzigingsbeding in de arbeidsovereenkomst. De werkzaamheden van de vrouw zijn nu niet meer nodig, vanwege het nieuwe boekhoudprogramma. Ook voeren zij aan dat zij niet verder met de vrouw willen omdat zij haar werkzaamheden niet op het verwachte, (toekomstige) niveau uitvoert, omdat zij niet aan de opleiding tot accountant is begonnen. Het werk dat zij wel uitvoerde is bovendien overgenomen door (goedkopere) stagiaires.
De vrouw betwist dit. Zij stelt dat zij altijd naar tevredenheid heeft gefunctioneerd en zij al voordat ze in haar functie begon heeft aangegeven niet aan de opleiding te gaan beginnen. De werkgever was daar akkoord mee. Bovendien is er blijkbaar wel degelijk werk voorhanden, alleen wordt dat dus door stagiairs gedaan.
De vrouw wordt in het kort geding in het gelijk gesteld. De werkgever wordt veroordeeld tot betaling van achterstallig loon en reiskostenvergoeding. De rente heeft voor het kort geding geen spoedeisend belang en wordt dus niet toegewezen. De kosten voor buitenrechtelijke incasso bestonden enkel uit het verzenden van een brief en worden niet toegewezen, maar de gerechtelijke kosten wel. Of er per 1 januari rechtmatig een verandering is ontstaan in de hoeveelheid uren die de vrouw nog werkt, wordt overgelaten aan de bodemprocedure.
Uitspraak: rechtbank Noord Holland
Om zekerheid te verkrijgen over de fiscale gevolgen van voorgenomen handelingen, kan in vooroverleg met de Belastingdienst worden getreden. Vooroverleg is een overleg tussen inspecteur en belastingplichtige en/of zijn vertegenwoordiger. Het vooroverleg leidt tot een standpuntbepaling van de inspecteur of een vaststellingsovereenkomst over de wijze waarop het recht in een specifiek geval moet worden toegepast. Om te bepalen welk specifiek geval het betreft zijn nadere gegevens van de belastingplichtige vereist.
Een verzoek tot vooroverleg moet voldoen aan artikel 3.2 Besluit Fiscaal Bestuursrecht.
Dit betekent onder meer dat informatie wordt verstrekt over:
Naar aanleiding van een verzoek als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Wet openbaarheid van bestuur (kortweg, Wob-verzoek) heeft de staatssecretaris van Financiën het ‘Handboek Vooroverleg 2018’ van de Belastingdienst gepubliceerd.
Het ‘Handboek Vooroverleg 2018 geeft kaders voor vooroverleg die de Belastingdienst gebruikt bij de behandeling van een verzoek om vooroverleg. In het handboek vindt u bijvoorbeeld waar een verzoek om vooroverleg aan moet voldoen en hoe de Belastingdienst het verzoek inhoudelijk behandelt.
Handboek 2019
In de loop van 2019 zal een nieuwe versie van het handboek verschijnen.
Mocht u in vooroverleg willen treden met de Belastingdienst om te komen tot een standpuntbepaling van de inspecteur of een vaststellingsovereenkomst, dan vernemen wij dat graag. Graag zijn wij u behulpzaam bij het verkrijgen van deze fiscale zekerheid.
Publicatiedatum was: 4 april 2019
Besluit op een verzoek om informatie openbaar te maken over het door de Belastingdienst gehanteede Handboek vooroverleg. Het gaat om een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob).
Pdf: Besluit Handboek vooroverleg openbaar
Pdf: Bijlage bij Wob verzoek belastingdienst
