Zo komt er vanaf 1 januari 2020 een speciale verzekering voor kleine werkgevers en wordt er een tegemoetkoming van 450 miljoen euro geïntroduceerd, meldt het ministerie.
De verzekering moet het financiële risico voor werkgevers opvangen en helpen bij de verplichtingen die een werkgever heeft.
Minister Wouter Koolmees (Sociale Zaken) heeft deze afspraken gemaakt met werkgeversorganisaties en heeft een convenant getekend met het Verbond van Verzekeraars.
Wanneer een medewerker ziek wordt, moeten werkgevers nu twee jaar lang het grootste deel van het loon doorbetalen. Verder moeten ze samen met de werknemers zich inzetten voor een terugkeer op de werkvloer. Als na twee jaar ziekte bij een keuring, de zogeheten RIV-toets, blijkt dat de werkgever zich niet voldoende heeft ingezet kan er zelfs een loonsanctie volgen.
Vooral kleine werkgevers vinden deze verplichtingen een drempel om mensen vast in dienst te nemen.
Naast de bovengenoemde maatregelen wil het ministerie dat het duidelijker wordt waar het UWV de werkgevers op beoordeeld. Ook wordt per 1 januari 2021 het medisch advies van de bedrijfsarts bij de RIV-toets leidend. Er wordt tien miljoen euro geïnvesteerd in kwaliteitsverbetering zodat de uitgangspunten van de bedrijfsarts en het medisch oordeel van de verzekeringsarts gelijk zijn.
Verder gaan werkgevers meer duidelijkheid krijgen over wanneer een zieke werknemer re-integreert bij een andere werkgever.
Zie ook:
Bezuiniging op arbeidsongeschikten geschrapt
In het wetsvoorstel Belastingplan 2019 is voorgesteld om de de looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar te verkorten van acht naar vijf jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen.
Met de tweede nota van wijziging is in het wetsvoorstel Belastingplan 2019 een specifieke overgangsbepaling opgenomen voor ingekomen werknemers voor wie de looptijd van de 30%-regeling door de voorgestelde verkorting van de looptijd van de regeling zou eindigen in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2020. Zij hebben tot uiterlijk 31 december 2020 recht op toepassing van de 30%-regeling.
De werkgevers en werknemers die het betreft zijn in juni 2018 per brief geïnformeerd over de voorgenomen verkorting van de looptijd van de 30%-regeling.
De Belastingdienst zal de betrokkenen in een nieuwe brief informeren over het overgangsrecht. Voor de verschillende groepen werknemers geldt het volgende:
De groepen 1 en 2 kunnen profijt hebben van het overgangsrecht. De gezamenlijke omvang van deze groepen wordt geraamd op 31.000 werknemers. Ongeveer de helft van deze groep zal meteen op 1 januari 2019 van het overgangsrecht gebruik kunnen maken. De andere helft kan daarvoor in de loop van 2019 of 2020 in aanmerking komen.
Het overgangsrecht voor de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling geldt ook als de werkgever niet het forfait toepast, maar de werkelijke extraterritoriale kosten vergoedt.
Voor het onbelast kunnen vergoeden of verstrekken van de werkelijke extraterritoriale kosten geldt dat de werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst moet zijn in het kader van de dienstbetrekking. Die tijdelijkheid wordt ingevuld met dezelfde termijn als die geldt voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers.
De Belastingdienst zal bij de uitleg van de vraag of een werknemer tijdelijk in Nederland verblijft in het kader van zijn dienstbetrekking voor de mogelijkheid de werkelijke extraterritoriale kosten onbelast te vergoeden zijn huidige beleid continueren, maar daarbij uitgaan van de nieuwe, kortere maximale looptijd van de 30%-regeling. In dezelfde lijn zal het voorgestelde overgangsrecht bij de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers doorwerken naar deze groep, zodat voor deze groep eenzelfde overgangstermijn zal gelden.
Bij een in Nederland gevestigde werkgever die in het buitenland wonende werknemers in dienst heeft die af en toe in Nederland werken, kunnen voor die werknemers ook buiten deze overgangstermijn na vijf jaar sprake zijn van extraterritoriale kosten die onbelast kunnen worden vergoed.
Uit het evaluatierapport van Dialogic blijkt dat er in vergelijking tot de Nederlandse beroepsbevolking relatief veel gebruikers van de 30%-regeling werkzaam zijn in de academische sector en de ICT-sector.
Dat het voordeel van de 30%-regeling in bepaalde gevallen voor een deel bij de werkgever terechtkomt, past bij de doelen van de regeling, met name bij het leveren van een bijdrage aan het aantrekkelijk en competitief houden van het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het overgangsrecht zorgt ervoor dat tot 1 januari 2021 niemand wordt geconfronteerd met de verkorting van de looptijd. Het biedt aan bestaande gevallen tot twee jaar extra tijd om te anticiperen op de verkorting van de looptijd. Deze tegemoetkoming geeft werkgevers en werknemers lucht. Dat is positief voor het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het kabinet heeft geen concrete signalen ontvangen dat werkgevers vanwege de verkorting van de looptijd uit Nederland zouden vertrekken. Wel werden signalen ontvangen van werkgevers die aangaven met ingang van 2019 een grotere uitloop van werknemers te verwachten en dat ze weinig tijd hadden om daarop te anticiperen.
Waarom is er niet voor gekozen de 30%-regeling te maximeren?
Voor het vestigingsklimaat lijkt het beter te kiezen voor een optie waarbij de looptijd wordt beperkt dan voor een optie waarbij een maximum met betrekking tot de onbelaste vergoeding per jaar wordt aangebracht. Het invoeren van een plafond voor hogere inkomens kan wringen met de eerste doelstelling van de regeling, namelijk het aantrekken van werknemers met een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is.
Een aanpassing van de regeling door het invoeren van een plafond zou leiden tot complexere en lastiger uitvoerbare regelgeving, hogere administratieve lasten en hogere uitvoeringskosten. Om deze redenen is het kabinet geen voorstander van een maximering van het forfait.
Door de overgangsregeling heeft de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling pas effect in 2021.
De AOW-leeftijd moet per 2021 omhoog naar 67 jaar. Deze verhoging kan niet vijf jaar later plaatsvinden, zo stelt minister Koolmees van SZW in antwoord op Kamervragen.
De minister reageert hiermee op Kamervragen die gesteld werden naar aanleiding van een artikel in het Financieele Dagblad. In dat artikel gaven actuarissen aan dat de AOW-leeftijd pas vijf jaar later naar 67 jaar hoeft te stijgen dan nu in de wet is vastgelegd. Ook de Telegraaf berichtte eerder over een uitgelekt conceptpensioenakkoord waarin een minder snelle stijging van de AOW-leeftijd zou zijn afgesproken. Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid geeft echter aan dat de AOW-leeftijd per 2021 gewoon omhoog moet. Na de invoering van de AOW in 1956 is de AOW-leeftijd een lange periode 65 jaar gebleven, terwijl de levensverwachting flink is gestegen. Sinds 2013 gaat de AOW-leeftijd geleidelijk omhoog om in 2021 uit te komen op een AOW-leeftijd van 67 jaar. Dit is volgens de minister nodig om een inhaalslag te maken. Het uitgangspunt daarbij is dat iedere generatie gemiddeld circa 18 jaar een AOW-uitkering kan ontvangen.
Vanaf 2022 wordt de AOW-leeftijd gekoppeld aan de levensverwachting. Hoe hoog de AOW-leeftijd dan precies moet worden, bepaalt het kabinet (vijf jaar van tevoren) op basis van ramingen van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Voor 2022 en 2023 is al bekend dat de AOW-leeftijd 67 jaar en drie maanden zal zijn. Hoewel cijfers van het CBS vorig najaar lieten zien dat de toekomstige levensverwachting minder snel stijgt dan eerder was geraamd, vindt het CBS het nog te vroeg om aan te geven dat dit de komende jaren ook zo zal zijn.
In de wet is vastgelegd dat de AOW-leeftijd pas omhooggaat als de levensverwachting stijgt met meer dan drie maanden. Bij een kleinere stijging of een daling blijft de AOW-leeftijd gelijk. Op die manier probeert het kabinet te voorkomen dat de AOW-leeftijd te veel schommelt.
De minister geeft verder aan dat het de gezamenlijke verantwoordelijkheid is van werkgevers en werknemers om werknemers langer inzetbaar te houden. Hiervoor moeten zij onder meer aan de slag met leeftijdsbewust personeelsbeleid. Daarnaast wil het kabinet een leven lang ontwikkelen stimuleren. Voor oudere werknemers die toch werkloos of arbeidsongeschikt raken, kondigde het kabinet in het regeerakkoord al aan de Wet inkomensvoorziening oudere werklozen (IOW) te verlengen met vier jaar.
zie ook:
Plan opleiding AOW valt slecht
Géén Transitievergoeding AOW-gerechtigden
Toch stijging pensioenleeftijd
