De werkkostenregeling is op 1 januari 2011 geïntroduceerd als nieuwe, eenvoudigere manier om vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers te behandelen.
U hebt er vast al wel eens over gehoord; de werkkostenregeling (WKR). De werkkostenregeling vervangt alle verschillende regels en wetten rondom de verschillende vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers, en bundelt deze in één collectieve regeling. In feite is het een versimpeling, maar natuurlijk brengt het voor u als werkgever in eerste instantie een hoop papierwerk en zorgen met zich mee. Sinds 2011 kunt u met uw bedrijf gebruik maken van de werkkostenregeling en sinds 1 januari 2015 is de WKR voor elke werkgever verplicht.
Onder de WKR kan de werkgever maximaal 1,2% van het totale fiscale loon van de organisatie besteden aan onbelaste vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen aan werknemers. Stopt u méér in deze zogenoemde vrije ruimte, dan moet uw organisatie over het meerdere 80% eindheffing betalen. Soms is dat een voordeligere optie dan het bruteren van een loonbestanddeel.
Om een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling in de vrije ruimte te mogen onderbrengen, moet hij de gebruikelijkheidstoets doorstaan. Sommige vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen maken geen gebruik van de vrije ruimte, omdat er een gerichte vrijstelling of nihilwaardering voor geldt.
Per 1 januari 2015 is ook het noodzakelijkheidscriterium aan de WKR toegevoegd. Dit houdt in dat werkgevers bepaalde hulpmiddelen die hun werknemers nodig hebben voor hun werk volledig onbelast kunnen vergoeden, verstrekken of ter beschikking stellen. Het doet er dan niet toe of de werknemer de voorziening ook privé gebruikt.
Al met al is de behandeling van vergoedingen en verstrekkingen door de werkkostenregeling niet per se eenvoudiger geworden. Er gaan inmiddels alweer stemmen op om de regeling aan te passen of te vervangen.
Zie ook:
De Belastingdienst geeft loonbelasting tabellen uit waarmee inhoudingsplichtigen handmatig de loonbelasting/premie volksverzekeringen kunnen vaststellen die zij moeten inhouden voor hun werknemers of uitkeringsgerechtigden.
Deze tabellen kunt u downloaden en zien via belastingdienst.nl/tabellen.
De werknemer of uitkeringsgerechtigde kan wonen in Nederland, in een land van landenkring of in een derde land.
Voor werknemers en uitkeringsgerechtigden die wonen in het buitenland geldt een beperking van de heffingskortingen, zowel in de standaardsituatie als in een herleidingssituatie.
Voor inhoudingsplichtigen met een geautomatiseerde loonadministratie is er een alternatief voor het gebruik van deze tabellen: formules voor de berekening van de loonbelasting/premie volksverzekeringen.
U vindt de formules in deze rekenvoorschriften. (pdf)
De bedragen in de tabellen zijn bindend. Als u de rekenvoorschriften toepast, moet de uitkomst dus hetzelfde zijn als wanneer u de tabellen raadpleegt. Een uitzondering geldt voor de bedragen die u berekent bij het maximale tabelloon (symbool Lmax). Een verschil van € 0,01 is toegestaan.
Voor deze werknemers en uitkeringsgerechtigden past u de herleidingstabellen toe, of u maakt gebruik van de substitutiemethode waarmee u de inhouding zelf kunt berekenen.
U kunt alle substitutiewaarden van bijlage 2, 3, 4 en 5 zelf berekenen.
Meer informatie, bijvoorbeeld over de witte en groene tabellen, over internationale situaties, woonplaats en over het loon waarop de berekeningen moeten worden toegepast, vindt u ook in het ‘Handboek Loonheffingen’ op belastingdienst.nl/loonheffingen.
Zie:
Hebt u uw werknemer een woonplaatsverklaring aan laten vragen om te kunnen bepalen of hij recht heeft op het belastingdeel van de heffingskortingen? Dan krijgt uw werknemer een brief waarin staat dat wij deze verklaring niet afgeven. De belastingdienst heeft verkeerde informatie gegeven over het aanvragen van een woonplaatsverklaring.
In de 1e 3 uitgaven van de ‘Nieuwsbrief Loonheffingen 2019’ en in het ‘Handboek Loonheffingen 2019’ staat dat uw werknemer ons om een woonplaatsverklaring kan vragen. Dit klopt niet. U moet als werkgever zelf bepalen van welk land uw werknemer inwoner is. Dit was in het verleden ook al zo. Daarom hebt u dit waarschijnlijk al eens eerder gedaan. Bijvoorbeeld voor het bepalen van de verzekeringsplicht bij de loonaangifte.
Het woonland is het land waar het sociale en economische leven van uw werknemer zich afspeelt. Woont de werknemer bijvoorbeeld in het buitenland, gaan zijn kinderen daar naar school en heeft hij daar een bankrekening? Dan is hij geen inwoner van Nederland. U moet zelf beoordelen of het door uw werknemer aangegeven woonland overeenkomt met de andere gegevens die u van hem hebt. Als dat zo is, kunt u uitgaan van dat woonland.
In de 4e en laatste uitgave van de ‘Nieuwsbrief Loonheffingen 2019’ zullen wij de foutieve informatie verwijderen. De 4e uitgave van de nieuwsbrief verschijnt binnenkort. Ook het handboek wordt zo snel mogelijk aangepast.
Bron: Overheid
Zie ook:
Handboek loonheffingen 2019
Aangifte loonheffingen 2019
Werkgevers kunnen vanaf 2020 tot 2000 euro hogere onbelaste vergoedingen geven aan hun werknemers. De zogenaamde werkkostenregeling, waarmee werkgevers bijvoorbeeld een kerstpakket of een bedrijfsuitje kunnen geven, wordt verruimd. Dit wordt gedaan op zo’n manier dat kleine werkgevers relatief het meeste voordeel hebben.
Dit heeft de ministerraad besloten op voordracht van staatssecretaris Snel van Financiën. Het is de bedoeling dat de verruiming gaat gelden vanaf 1 januari 2020.
Op dit moment mogen werkgevers tot 1,2% van het totale fiscale loon (de loonsom van alle medewerkers samen) onbelast vergoeden of verstrekken. Dit is de vrije ruimte. Daarbovenop kunnen werkgevers onbelaste vergoedingen geven die zijn vrijgesteld, zoals voor reiskosten, een telefoon of opleidingskosten.
Dit percentage wordt verhoogd naar 1,7% voor de eerste 400.000 euro van het totale fiscale loon. Dit betekent bij een loonsom van 400.000 euro dat werkgevers in de nieuwe situatie 6800 euro onbelast beschikbaar kunnen stellen in plaats van 4800 euro nu. Voor het bedrag boven 400.000 euro blijft het percentage van 1,2% gelden. Met name midden-en kleinbedrijven (mkb) hebben hier voordeel van.
Daarnaast wordt de vergoeding die de werkgever aan de werknemer geeft voor het aanvragen van een verklaring omtrent gedrag (VOG) voortaan toegevoegd aan de lijst vrijstellingen.
De verruiming is een uitwerking van de 100 miljoen euro die door het kabinet vorig jaar augustus beschikbaar is gesteld voor lagere lasten op arbeid voor het mkb. De verruiming is in nauw overleg met vertegenwoordigers van het mkb vormgegeven.
Bron: Rijksoverheid
Kamerbrief-invulling–100-miljoen-lastenverlichting-mkb (pdf)
Belangrijkste links over de aangifte loonheffingen:
Handboek Loonheffingen 2019 pdf
Heeft u werknemers in dienst, dan krijgt u natuurlijk te maken met loon. Zij werken immers niet voor niets. Over dit loon moet u loonheffingen inhouden. Deze loonheffingen bestaan uit:
Voor de door u ingehouden en verschuldigde bedragen moet u periodiek aangifte loonheffingen doen. De volgens de aangifte verschuldigde bedragen moet u tegelijkertijd met de aangifte loonheffingen betalen.
De periode waarover u aangifte doet en betaling moet plaatsvinden kan verschillen van per kalendermaand, kalenderkwartaal, halfjaar of jaar. De periode van aangifte loonheffingen is vaak afhankelijk van de grootte van uw onderneming. Maakt u een fout in de aangifte, dan moet u deze zo snel mogelijk corrigeren. U kunt dan of opnieuw de hele aangifte loonheffingen verzenden, een aanvullende aangifte loonheffingen verzenden, een correctie verzenden bij een aangifte loonheffingen of een losse correctie verzenden. U kunt niet zomaar een manier kiezen, de wijze van corrigeren is afhankelijk van het tijdstip van het ontdekken van de fout.
Aangifte loonheffingen (Rijksoverheid.nl)
