Op de internetsite van de Belastingdienst staat vanaf 1 juli 2019 een nieuwe versie van het online Handboek Loonheffingen 2019.
Aan het online handboek is de volgende informatie toegevoegd over de vergoeding van studiekosten van een kind van de werknemer:
1. Paragraaf 1.1.4.
Er is toegevoegd dat sprake is van een dienstbetrekking als iemand loon geniet uit een dienstbetrekking van een ander. Een voorbeeld hiervan is als een werkgever een kind van een werknemer een zelfstandig recht geeft op een studietoelage.
2. Paragraaf 4.2.
Voorbeeld 5 is toegevoegd. Dit voorbeeld gaat over een werknemer die voor zijn kind een vergoeding voor collegegeld ontvangt. Deze vergoeding mag de werkgever aanwijzen als eindheffingsloon.
3. Paragraaf 6.2.4.
Voorbeeld 4 is toegevoegd. Dit voorbeeld gaat over een kind van de werknemer die een eenmalige studietoelage ontvangt. Hierover is geen inkomensafhankelijke bijdrage Zvw verschuldigd.
4. Paragraaf 7.3.3.
Er is toegevoegd dat studie-uitkeringen aan een kind van een werknemer belast worden volgens de groene tabel. Wel moet het kind een zelfstandig recht hebben op die uitkeringen.
5. Paragraaf 19.2.2.
In deze paragraaf staat dat uitkeringen en verstrekkingen uit fondsen die aan de dienstbetrekking zijn verbonden onder bepaalde voorwaarden niet tot het loon behoren. Er is een voorbeeld toegevoegd over een studiefonds voor kinderen van werknemers.
Let op!
Het PDF-bestand van het handboek is nog niet geactualiseerd
De Rijksoverheid heeft onlangs de 6de versie een nieuwste versie van het “Kennisdocument Wtl” gepubliceerd.
De Wet tegemoetkomingen loondomein (Wtl) bestaat uit 3 tegemoetkomingen voor werkgevers. De wet heeft als doel om werknemers met een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt in dienst te nemen of te houden. De Wtl vervangt de premiekortingen arbeidsgehandicapte werknemer en oudere werknemer door het loonkostenvoordeel (LKV) voor deze groepen. Daarnaast bestaat de Wtl uit het lage-inkomensvoordeel (LIV) en het jeugd-LIV.
Verder is de paragraaf ‘Voorwaarden LKV herplaatsen arbeidsgehandicapte werknemer’ op bladzijde 15 aangepast.(zie hier)
U vindt het Kennisdocument Wtl op rijksoverheid.nl.
Een werkgever kan bepaalde vergoedingen en verstrekkingen aanwijzen als eindheffingsbestanddeel voor de werkkosten. Daarnaast kan hij er voor kiezen om bepaalde vergoedingen en verstrekkingen als een bruto vergoeding te belasten (bruteren). Het voordeel daarvan is dat de werkgever dan niet langer alles per werknemer hoeft te administreren. Als een werkgever loon als eindheffingsbestanddeel aanwijst, is 1,2% van de totale fiscale loonsom vrij van belasting- en premie heffingen. Dit belastingvrije deel wordt in de volksmond de vrije ruimte genoemd. Alle vergoedingen en verstrekkingen boven dit bedrag worden met 80 procent belast.
Alles wat een werkgever aan vergoedingen en verstrekkingen aan een werknemer doet toekomen valt in eerste instantie onder het loon. Daar vallen dus ook vergoede kosten onder. Daarbij wordt niet gekeken naar de zaken die eventueel belastingvrij kunnen worden vergoed. Het arbeidsrechtelijke loon, waaronder bijvoorbeeld de auto van de zaak en een ambtswoning, zijn belast bij de werknemer.
Maar al het overige loon, zoals een fiets van de zaak, onkostenvergoedingen en het bedrijfsfeest, kunnen door de werkgever als eindheffingsbestanddeel voor de werkkosten worden aangewezen. Dat is meestal waar de onduidelijkheid begint. Want hoe groot mag dat eindheffingsdeel zijn en hoe zit het nou met de gebruikelijkheidsregeling?
Vanuit de werknemer gezien omvat het loon, naast het arbeidsrechtelijke loon:
Deze vergoedingen zijn dus niet van belang voor het eindheffingsloon voor de werkkostenregeling. Ze behoren tot de gerichte vrijstellingen.
Voor de werkgever omvat het loon, naast het arbeidsrechtelijke loon, het loon in natura en de gerichte vrijstellingen ook nog uit vergoedingen en verstrekkingen. Het is voor een juiste belastingaangifte belangrijk om van die vergoedingen en verstrekkingen te weten of ze tot het loon behoren, volledig zijn vrijgesteld of slechts gedeeltelijk zijn vrijgesteld. Dat is waar de werkkostenregeling om de hoek komt kijken.
Vergoedingen en verstrekkingen die door de werkgever worden aangemerkt als eindheffingsloon, mogen niet meer dan 30 procent afwijken van wat in vergelijkbare omstandigheden gebruikelijk is. Als het totaal meer dan 30% afwijkt van wat gebruikelijk is, wordt het meerdere belast alsof het loon is. Komt het bedrag niet boven de 2.400 euro in totaal, wordt het door de belastingdienst in elk geval als gebruikelijk aangemerkt.
Van een aantal zaken heeft de wetgever gesteld dat deze, hoewel de verstrekking loon in natura is en een zekere economische waarde heeft, toch op het fictieve bedrag van 0 euro worden gewaardeerd. Op de website van de Belastingdienst staat een actueel overzicht.
Werknemers kunnen loonbestanddelen omruilen. Zo kan een belast loonbestandsdeel worden omgeruild voor een onbelast deel. Dit wordt schriftelijk vastgelegd in de loonafspraken.
Medewerkers van ambassades hebben te maken met een bijzondere situatie. Zij werken immers in Nederland, maar werken toch in het buitenland. Daarom is er het Weens verdrag. Dat stelt dat de ambassades zich dienen te houden aan de wet- en regelgeving van het ontvangende land. Ambassades moeten daarom voor hun Nederlandse werknemers de premies werknemersverzekeringen, de inkomensafhankelijke bijdrage zorgverzekeringswet, loonbelasting en premies volksverzekering inhouden en/of afdragen.
Voor de aangifte en afdracht van premies werknemersverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet gelden de gebruikelijke Nederlandse regels. De ambassade doet als werkgever periodiek aangifte bij de Belastingdienst van de loonbetalingen aan zijn verzekerde werknemers. De werkgever moet over het betaalde loon de premies voor de Nederlandse werknemersverzekeringen berekenen en deze afdragen aan de Belastingdienst. Werknemers zijn van rechtswege verzekerd en kunnen aanspraak maken op de uitkeringen die voorzien zijn in de verschillende uitkeringswetten.
Artikel 6, lid 4, van de Wet op de loonbelasting 1964 worden diplomatieke vertegenwoordigers van andere mogendheden niet als inhoudingsplichtigen beschouwd. Daarom is de ambassade niet inhoudingsplichtig voor de bij haar in dienst zijnde de werknemers. Er zijn ook geen mogelijkheden voor individuele werknemers om betaling van loonbelasting en premie volksverzekeringen af te dwingen. Toch is de ambassade in 2015 dat op vrijwillige basis wel gaan doen.
De ambassade van de Republiek Indonesië is dus niet inhoudingsplichtig en dus heeft geen premies en heffingen ingehouden in 2013 en 2014. Ook uit de jaaropgave blijkt niet dat alle belastingen en premies zijn betaald. Alleen de werknemersverzekeringen en de werkgeversbijdrage Zorgverzekeringswet (Zvw), zijn afgedragen. De premie volksverzekeringen en de loonbelasting zijn nooit ingehouden of afgedragen. Toch denkt de man dat hij al betaald heeft. Hij heeft stukken waarin afspraken zijn gemaakt tussen de ambassade, verweerder en het Ministerie van Buitenlandse Zaken over de afwikkeling van openstaande belastingschulden bij de ambassade ten aanzien van de afdracht voor sociale verzekeringen. Ook meent hij dat niet Nederland, maar Indonesië in dit geval loonheffingen mag opleggen. Er is immers een verdrag met dat land waaruit blijkt dat, om dubbele heffingen te voorkomen, Indonesië als eerste bevoegd is om belastingen te heffen.
Helaas voor de man veegt de rechter al zijn bezwaren van tafel. Hoewel er inderdaad stukken zijn waarin afspraken zijn gemaakt over een uitstaande (belasting)schuld van de ambassade voor nog af te dragen loonheffingen, blijkt uit die stukken niet dat die belastingschuld ook de afdracht van loonbelasting en premie volksverzekeringen van de man betreft. Hij kan dus niet bewijzen dat hij betaald heeft en de aanslagen worden als terecht bestempeld. Ook blijkt uit niets dat Indonesië wel belastingen heeft ingehouden op zijn loon. Het verdrag waar de man voorziet op het voorkomen van dubbele belasting, niet op het geheel vermijden van belasting. Ook dit argument kan de man dus niet baten.
Deze handreiking helpt u om de juiste gegevens te gebruiken en eventuele fouten op de juiste manier te corrigeren.
Het BSN vindt u op het identiteitsbewijs van de werknemer. Als de werknemer in dienst komt is hij verplicht een geldig identiteitsbewijs te overleggen. Onder een identiteitsbewijs wordt verstaan een paspoort, identiteitskaart of een Nederlands verblijfdocument.
U neemt de geboortedatum over van het identiteitsbewijs. Gebruik de Nederlandse datumnotatie: dag-maand-jaar.
Als op het identiteitsbewijs geen geboortedag staat, neemt u als geboortedag de 16e. Als naast de geboortedag ook de maand niet bekend is, neemt u als geboortedatum 1 juli. Is ook het geboortejaar niet bekend, neemt u als geboortedatum 1 juli van het geschatte geboortejaar.
Bij een onjuist opgegeven BSN moet u 2 handelingen verrichten. Deze handelingen verricht u in deze volgorde:
Bij een onjuist opgegeven geboortedatum corrigeert u die datum door de inkomstenverhouding in een correctiebericht opnieuw aan te leveren, maar dan met de juiste geboortedatum.
Hebt u de fout in het BSN of de geboortedatum gemaakt in meer aangiften? Corrigeer dan alle eerdere onjuiste aangiften.
Heeft u een foutenrapport ontvangen, maar heeft u de gegevens gebruikt die op het identiteitsbewijs staan? Stuur dan uw reactie met een duidelijke kopie van het identiteitsbewijs naar Postbus 910, 7301 BD Apeldoorn onder vermelding van het kenmerk in het rapport.
Toelichting fouten werknemersgegevens bij de aangifte loonheffingen vindt u meer informatie over fouten in de werknemersgegevens en hoe u deze kunt herstellen.
Wilt u weten hoe u een inkomstenverhouding met uw softwarepakket intrekt of hoe u een correctiebericht indient? Neem dan contact op met uw softwareleverancier.
Gerelateerd:
Correctie loonaangiften niet altijd via nieuwe aangifte
Belastingdienst wil alleen nog losse correctieberichten loonaangifte
Salarisverwerking uitbesteden
Wat is loonadministratie?
Maandag t/m Vrijdag
09:00–17:30
Zaterdag-Zondag
Gesloten
Nationale feestdagen
Gesloten.
