De vergoedingen aan werkgevers die UWV betaalt als compensatie van (transitie)vergoedingen komen door een nota van wijziging op het wetsvoorstel Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) voor een deel niet langer ten laste van het Algemeen Werkloosheidsfonds (AWF) maar ten laste van het Arbeidsongeschiktheidsfonds (Aof).
De reden hiervoor is de invoering van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra), die per 1 januari 2020 in werking treedt.
Door de Wnra gaan ook overheidswerkgevers onder het reguliere arbeidsrecht vallen. De transitievergoeding en de compensatie van deze vergoeding, zullen daarmee ook gelden voor overheidswerkgevers. Omdat overheidswerkgevers niet aan het AWF bijdragen, maar wel aan het Aof, is ervoor gekozen de compensaties per 1 januari 2020 uit het Aof te financieren.
De vergoedingen die UWV verstrekt in verband met het beëindigen en het niet voortzetten van arbeidsovereenkomsten in verband met arbeidsongeschiktheid van de werknemer na 1 juli 2015 en voor 1 januari 2020 blijven ten laste komen van het AWF, zoals was geregeld in de Wet houdende maatregelen betreffende de transitievergoeding bij ontslag wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid.
De rijksbijdrage voor het AWF die wordt verstrekt ter compensatie van werkgevers in het bijzonder onderwijs blijft gehandhaafd voor de compensatie van de transitievergoeding bij beëindiging van arbeidsovereenkomsten in verband met arbeidsongeschiktheid van de werknemer, waarbij de beëindiging van de arbeidsovereenkomst of het niet voortzetten daarvan na 1 juli 2015 en voor 1 januari 2020 plaatsvindt.
Bron: Overheid
Nota van wijziging wetsvoorstel WAB
Zo komt er vanaf 1 januari 2020 een speciale verzekering voor kleine werkgevers en wordt er een tegemoetkoming van 450 miljoen euro geïntroduceerd, meldt het ministerie.
De verzekering moet het financiële risico voor werkgevers opvangen en helpen bij de verplichtingen die een werkgever heeft.
Minister Wouter Koolmees (Sociale Zaken) heeft deze afspraken gemaakt met werkgeversorganisaties en heeft een convenant getekend met het Verbond van Verzekeraars.
Wanneer een medewerker ziek wordt, moeten werkgevers nu twee jaar lang het grootste deel van het loon doorbetalen. Verder moeten ze samen met de werknemers zich inzetten voor een terugkeer op de werkvloer. Als na twee jaar ziekte bij een keuring, de zogeheten RIV-toets, blijkt dat de werkgever zich niet voldoende heeft ingezet kan er zelfs een loonsanctie volgen.
Vooral kleine werkgevers vinden deze verplichtingen een drempel om mensen vast in dienst te nemen.
Naast de bovengenoemde maatregelen wil het ministerie dat het duidelijker wordt waar het UWV de werkgevers op beoordeeld. Ook wordt per 1 januari 2021 het medisch advies van de bedrijfsarts bij de RIV-toets leidend. Er wordt tien miljoen euro geïnvesteerd in kwaliteitsverbetering zodat de uitgangspunten van de bedrijfsarts en het medisch oordeel van de verzekeringsarts gelijk zijn.
Verder gaan werkgevers meer duidelijkheid krijgen over wanneer een zieke werknemer re-integreert bij een andere werkgever.
Zie ook:
Bezuiniging op arbeidsongeschikten geschrapt
Werkgevers en vakbonden konden beiden een succes claimen. Het kabinet-Rutte III had allerlei regels willen veranderen voor langdurig zieke werknemers en hun baas. Maar na kritiek van de sociale partners presenteerde minister Wouter Koolmees (Sociale Zaken, D66) heel andere plannen, die sterk afweken van het regeerakkoord.
Het succes van de vakbonden: Koolmees ziet af van bijna 300 miljoen euro aan bezuinigingen op de arbeidsongeschiktheidsuitkering WIA. Werkgevers vierden de 450 miljoen euro die het kabinet uittrekt als financiële tegemoetkoming voor vooral kleine werkgevers, omdat zij verplicht zijn hun zieke werknemers twee jaar lang door te betalen.
Kleine bedrijven – met minder dan 25 mensen in dienst – moeten een zieke werknemer toch twee jaar blijven doorbetalen. Het kabinet kiest er toch niet voor om dit terug te schroeven naar één jaar, maar komt met een andere oplossing. Het geeft honderden miljoenen aan kleine werkgevers om de lasten te verlichten.
Het gaat allemaal over werknemers die langdurig ziek of gedeeltelijk arbeidsongeschikt raken. De werkgever moet diegene twee jaar lang loon doorbetalen en begeleiden bij de terugkeer naar zijn of haar oude baan – of een nieuwe baan, als het niet meer mogelijk is om terug te keren in de oude functie. Ná die twee jaar kan de werknemer de arbeidsongeschiktheidsuitkering WIA krijgen (Wet inkomen naar arbeid). Dan regelt uitkeringsinstituut UWV de begeleiding.
Vooral kleine werkgevers klagen al langer dat het te risicovol voor hen is om iemand in vaste dienst te nemen. Als je drie werknemers hebt en er wordt er één ziek, dan kost dat niet alleen veel geld, maar ook veel tijd. Je moet de re-integratie van de werknemer begeleiden en dat gaat gepaard met allerlei verplichtingen en administratieve lasten. Als je een fout maakt, dreigt ook nog een boete van het UWV. Volgens werkgeversorganisatie MKB-Nederland zijn kleine ondernemers hierdoor terughoudender om een vast contract te geven.
Het kabinet wilde de loondoorbetalingsplicht voor kleine werkgevers (tot 25 werknemers) verkorten van twee naar één jaar. Het tweede jaar zou het UWV het loon van zieke werknemers betalen en hen begeleiden naar een baan. Kleine werkgevers zouden dat via premies nog steeds betalen.
Het bleek geen werkbare oplossing. Koolmees ging er al vanaf het begin van uit dat de instroom in de WIA hierdoor zou toenemen. Werkgevers zouden motivatie verliezen om hun zieke werknemer aan nieuw werk te helpen, omdat het UWV toch snel de verantwoordelijkheid zou overnemen. Er waren ook twijfels of het UWV deze nieuwe taak wel aankan na recente bezuinigingen.
Alle werkgevers die minimaal één iemand in dienst hebben, krijgen vanaf 2021 een financiële tegemoetkoming van het kabinet. Dat wordt geregeld via een korting op hun werkgeverspremies en scheelt hen zo’n 1.150 euro op jaarbasis. Doordat het een vast bedrag per werkgever is, profiteren ondernemers met weinig personeel relatief het meest.
Daarnaast hebben Koolmees en de werkgevers afspraken gemaakt met verzekeraars. Vanaf 2020 gaan ten minste acht verzekeraars een gestandaardiseerde ‘MKB – ontzorgpolis’ aanbieden. Daarmee verzekert een werkgever zich niet alleen tegen de loondoorbetaling bij ziekte, maar neemt de verzekeraar ook alle plichten en administratieve lasten over.
Zulke verzekeringen zijn niet helemaal nieuw. Ongeveer 80 procent van de kleine werkgevers heeft al een dergelijke verzekering, maar polissen kunnen onderling sterk verschillen. De verzekering dekt soms minder dan de werkgever had verwacht, zei Richard Weurding, algemeen directeur van het Verbond van Verzekeraars donderdag.
„De nieuwe polis is een uitgedokterd pakket waar geen verrassingen in zitten. Straks weet een mkb – ondernemer precies waar die aan toe is.”
Jacco Vonhof, voorzitter van MKB-Nederland, verwacht dat de afspraken tot meer vaste banen zullen leiden.
Begin juli baarde transportondernemer Dikken opzien door zijn personeel doodleuk in een brief te schrijven dat hij zijn bedrijf staakte omdat hij ‘meer tijd wilde steken in andere zaken.’Zie hier
Zijn chauffeurs zouden drie weken doorbetaald krijgen, zonder te hoeven werken. Daarmee zei de transportondernemer hun opgebouwde vakantiedagen te compenseren.
Meer compensatie was volgens Dikken niet nodig, omdat zijn chauffeurs makkelijk een nieuwe baan zouden kunnen vinden. “Ik hoop dat ik op jullie medewerking kan rekenen, en dat we gewoon op een nette manier afscheid van elkaar kunnen nemen”, schreef hij.
Vakbond FNV en de chauffeurs vonden de wijze waarop Dikken hen aan de dijk zette verre van netjes. FNV kondigde aan voor de chauffeurs schadeclaims te zullen indienen, omdat het transportbedrijf zich niet aan de wettelijke ontslagregels had gehouden.
Volgens de vakbond was bovendien ook gebleken dat Dikken zijn personeel via een constructie had laten werken om pensioenafdrachten te omzeilen.
In de zaak over de ontslagregels hebben FNV en acht gedupeerde chauffeurs een klinkende overwinning geboekt. Dat blijkt uit een vandaag openbaar geworden uitspraak van de rechtbank Overijssel.
Volgens de rechter is sprake van een onregelmatige opzegging van de dienstverbanden en had Dikken moeten kiezen voor een andere, wettelijk toegestane route. Zo had hij ontslagvergunningen bij het UWV of een faillissement kunnen aanvragen.
Dikken stelde voor de rechtbank dat hij door omstandigheden geen andere mogelijkheid had gezien dan zijn bedrijf te beëindigen. Ook vroeg hij rekening te houden met de manier waarop hij en zijn gezin had geleden onder de commotie rond de kwestie.
Na de opzegging liepen de emoties bij zijn personeel hoog op en kwam de zaak uitgebreid onder de aandacht in de media. Ook werd een door een FNV-medewerker gemaakt filmpje bij een inbeslagname van een truck bij zijn woning verspreid via Facebook. De rechter zag dat niet als reden om de vergoedingen te verlagen.
De chauffeurs hebben volgens de rechtbank recht op betaling van loon over de opzegtermijn en een schadevergoeding, in de meeste gevallen samen drie maandsalarissen. Een chauffeur, die meer dan twee jaar bij het bedrijf werkte, heeft ook recht op een transitievergoeding.
Samen zijn de vergoedingen aan de 8 chauffeurs goed voor bijna 70.000 euro. Het is overigens nog de vraag of Dikken dat wel kan betalen. Tijdens de rechtszaak liet hij weten daarvoor geen geld te hebben.
Bron: RTL Z
Zie ook:
Ontslag per brief zonder kennis, mag dat?
Transportbedrijf stuurt per brief chauffeurs de laan uit.
De relatie tussen bedrijfsarts en werkgever blijkt vaak gecompliceerd.
De werkgever heeft er baat bij dat de werknemer zo snel mogelijk weer aan het werk gaat en is hierbij afhankelijk van de bedrijfsarts. De zieke werknemer heeft recht op loon tijdens ziekte, wat er in kan resulteren dat een werkgever zich soms wat ongeduldig opstelt ten opzichte van de re-integratie terwijl de bedrijfsarts een onafhankelijke derde is. Wanneer een werkgever niet goed bijdraagt aan de re-integratie van de werknemer kan hem bovendien een loonsanctie worden opgelegd door het UWV. Maar wat als het oordeel van de bedrijfsarts een onjuiste was? Is het dan mogelijk om de bedrijfsarts aansprakelijk te stellen?
Ik ben woest!
We hebben werkelijk alles gedaan wat de bedrijfsarts heeft opgedragen! Ik neem aan dat niet wij, maar de bedrijfsarts dat jaar loon moet betalen?
De werkgever is verantwoordelijk en aansprakelijk voor de re-integratie van zijn werknemers. Als het UWV vindt dat bij de re-integratie kansen zijn gemist of niet voortvarend is opgetreden, dan wordt een loonsanctie aan de werkgever opgelegd. Deze houdt vaak in dat de loondoorbetalingsverplichting van de werkgever wordt verlengd met een jaar. De werkgever zal deze loonsanctie moeten betalen. Hij kan zich jegens het UWV niet ’verschuilen’ achter de kennelijk onjuiste of onvoldoende adviezen van de bedrijfsarts.
Wel kan een werkgever de bedrijfsarts op zijn beurt aansprakelijk stellen voor (een deel van) de door hem geleden schade. Als blijkt dat de bedrijfsarts ernstige fouten heeft gemaakt of onredelijk of onbekwaam heeft gehandeld, dan kan een schadeclaim kans van slagen hebben.
Bron: Telegraaf
Zie ook:
