Dan hebt u van de Belastingdienst een brief ontvangen met een stappenplan voor het juist indienen van het verzoek.
De Belastingdienst heeft geconstateerd dat de meerderheid van de ingediende verzoeken niet compleet is. Vaak is het aanvraagformulier niet volledig ingevuld en zijn niet alle bijlagen verzonden. Dit leidt tot een verstoring van het werkproces van de Belastingdienst en zorgt voor langere doorlooptijden.
Om u te helpen bij het juist invullen van het verzoek voor toepassing van de 30%-regeling, heeft de Belastingdienst een stappenplan gemaakt. Als u het verzoek indient volgens het stappenplan, ontvangt u zo snel mogelijk een beslissing op uw verzoek.
Om de 30%-regeling voor ingekomen werknemers te mogen toepassen, heeft een werknemer een beschikking van de Belastingdienst nodig. Bij veel aanvragen voor zo’n beschikking die werkgevers in 2017 en 2018 verstuurden, bleken zij het aanvraagformulier niet volledig te hebben ingevuld of niet alle bijlagen bijgesloten te hebben. De Belastingdienst kan deze aanvragen niet verwerken en heeft die werkgevers daarom een stappenplan gestuurd waarmee zij alsnog een verzoek kunnen indienen. Ook het formulier waarmee de aanvraag kan worden ingediend, is vernieuwd. Het aanvraagformulier op de site van de Belastingdienst heet nu ‘Verzoek Loonheffingen 30%-regeling 2019‘ (pdf).
Als uw organisatie een werknemer uit het buitenland aanneemt, dan mag de werkgever de extra kosten voor zijn tijdelijke verblijf in Nederland onder voorwaarden onbelast vergoeden. Werkgevers kunnen dan de werkelijk gemaakte extraterritoriale kosten onbelast vergoeden of gebruikmaken van de forfaitaire 30%-regeling. De werknemer kan dan maximaal 30% van zijn loon inclusief de vergoeding onbelast ontvangen zonder dat hier nader bewijs tegenover moet staan. Voor toepassing van de 30%-regeling gelden wel bepaalde voorwaarden, zoals een deskundigheidsvereiste. De deskundigheid hangt samen met het salaris dat de ingekomen werknemer verdient, zo stelt de Belastingdienst.
Als de werkgever nu een verzoek indient voor toepassing van de 30%-regeling, kan de Belastingdienst een beschikking afgeven voor een periode van vijf jaar. Tot en met 2018 was de maximale looptijd van de regeling nog acht jaar. De nieuwe maximumduur geldt ook voor bestaande beschikkingen. Wel geldt er dan soms een overgangsregeling.
De tarieven, bedragen en percentages met ingang van 1 januari 2019 zijn daardoor verplaatst van punt 10 naar punt 14.
Alleen als buitenlandse werknemers specifieke kennis of vaardigheden hebben, mogen organisaties onder voorwaarden de 30%-regeling voor hen toepassen. De salarisnorm die past bij deze forfaitaire vergoeding voor extraterritoriale kosten is per 1 januari 2019 verhoogd.
Buitenlandse werknemers maken vaak extra kosten voor hun verblijf in Nederland.
Voor vergoeding van deze extraterritoriale kosten > zoals de kosten voor huisvesting > geldt een gerichte vrijstelling, zolang de werkgever de werkelijke kosten per werknemer in de loonadministratie bijhoudt. Maar de werkgever heeft soms de optie om maximaal 30% van het loon onbelast te vergoeden, wat veel administratief werk scheelt. Werkgevers kunnen alleen kiezen voor deze 30%-regeling onder bepaalde voorwaarden.
De regeling is alleen voor buitenlandse werknemers die bij een Nederlandse organisatie in dienst komen en een specifieke deskundigheid hebben. De Belastingdienst gaat ervan uit dat werknemers over deze deskundigheid beschikken als ze een bepaald salaris verdienen. In de derde uitgave van de Nieuwsbrief Loonheffingen 2019 stelde de Belastingdienst de nieuwe inkomensgrens voor de 30%-regeling per 1 januari 2019 op € 37.743 per jaar. In 2018 lag deze grens nog bijna € 500 lager.
Voor buitenlandse werknemers die jonger zijn dan 30 jaar en die in het wetenschappelijk onderwijs een Nederlandse mastertitel (of gelijkwaardige buitenlandse titel) hebben gehaald, geldt een lagere salarisnorm. Voor hen ligt de grens per 1 januari 2019 op € 28.690.
Werknemers die wetenschappelijk onderzoek doen bij bepaalde instellingen hoeven helemaal niet aan een salarisnorm te voldoen. Hetzelfde geldt voor artsen in opleiding.
Als vrijwel alle werknemers in de betreffende sector voldoen aan de bovengenoemde inkomensnorm > zoals bij profvoetballers > is dat geen onderscheidende factor meer. Dan komt het zogenoemde schaarstevereiste om de hoek kijken. De werkgever moet dan ook aantonen dat de deskundigheid van de buitenlandse werknemer op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of nauwelijks te vinden is.
Zie ook:
Kortere looptijd 30%-regeling
Kortere looptijd 30% regeling en overgangsrecht
Overgangsrecht bij beperking 30% regeling!
30% regeling
De Belastingdienst heeft brieven naar werkgevers en werknemers verstuurd over de gevolgen van de kortere looptijd van de 30%-regeling met ingang van 1 januari 2019.
De looptijd van de 30%-regeling is sinds 1 januari 2019 verkort van maximaal acht naar vijf jaar. Er is een overgangsregeling voor werknemers die vóór 2019 al gebruik maakten van de 30%-regeling.
De nieuwe einddatum voor bestaande gevallen hangt af van de einddatum op de beschikking van de werknemer.
Als de werkgever een nettoloonafspraak heeft gemaakt met de werknemer voor wie de 30%-regeling eindigt, dan zijn de loonkosten misschien hoger voor de werknemer. In alle andere gevallen krijgt de werknemer een lager nettoloon.
Na einde van de 30%-regeling zijn vergoedingen voor extraterritoriale kosten loonkosten voor de werknemer. U kunt ze nog wel aanwijzen als eindheffingsloon en in de vrije ruimte laten vallen.
Als de werknemer in de aangifte heeft gekozen voor partiële buitenlandse belastingplicht, dan heeft de kortere looptijd ook daarvoor gevolgen. De werknemer kan alleen kiezen voor partiële buitenlandse belastingplicht als hij gebruikmaakt van de 30%-regeling.
Bron:Forum Salaris
In het wetsvoorstel Belastingplan 2019 is voorgesteld om de de looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar te verkorten van acht naar vijf jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen.
Met de tweede nota van wijziging is in het wetsvoorstel Belastingplan 2019 een specifieke overgangsbepaling opgenomen voor ingekomen werknemers voor wie de looptijd van de 30%-regeling door de voorgestelde verkorting van de looptijd van de regeling zou eindigen in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2020. Zij hebben tot uiterlijk 31 december 2020 recht op toepassing van de 30%-regeling.
De werkgevers en werknemers die het betreft zijn in juni 2018 per brief geïnformeerd over de voorgenomen verkorting van de looptijd van de 30%-regeling.
De Belastingdienst zal de betrokkenen in een nieuwe brief informeren over het overgangsrecht. Voor de verschillende groepen werknemers geldt het volgende:
De groepen 1 en 2 kunnen profijt hebben van het overgangsrecht. De gezamenlijke omvang van deze groepen wordt geraamd op 31.000 werknemers. Ongeveer de helft van deze groep zal meteen op 1 januari 2019 van het overgangsrecht gebruik kunnen maken. De andere helft kan daarvoor in de loop van 2019 of 2020 in aanmerking komen.
Het overgangsrecht voor de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling geldt ook als de werkgever niet het forfait toepast, maar de werkelijke extraterritoriale kosten vergoedt.
Voor het onbelast kunnen vergoeden of verstrekken van de werkelijke extraterritoriale kosten geldt dat de werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst moet zijn in het kader van de dienstbetrekking. Die tijdelijkheid wordt ingevuld met dezelfde termijn als die geldt voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers.
De Belastingdienst zal bij de uitleg van de vraag of een werknemer tijdelijk in Nederland verblijft in het kader van zijn dienstbetrekking voor de mogelijkheid de werkelijke extraterritoriale kosten onbelast te vergoeden zijn huidige beleid continueren, maar daarbij uitgaan van de nieuwe, kortere maximale looptijd van de 30%-regeling. In dezelfde lijn zal het voorgestelde overgangsrecht bij de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers doorwerken naar deze groep, zodat voor deze groep eenzelfde overgangstermijn zal gelden.
Bij een in Nederland gevestigde werkgever die in het buitenland wonende werknemers in dienst heeft die af en toe in Nederland werken, kunnen voor die werknemers ook buiten deze overgangstermijn na vijf jaar sprake zijn van extraterritoriale kosten die onbelast kunnen worden vergoed.
Uit het evaluatierapport van Dialogic blijkt dat er in vergelijking tot de Nederlandse beroepsbevolking relatief veel gebruikers van de 30%-regeling werkzaam zijn in de academische sector en de ICT-sector.
Dat het voordeel van de 30%-regeling in bepaalde gevallen voor een deel bij de werkgever terechtkomt, past bij de doelen van de regeling, met name bij het leveren van een bijdrage aan het aantrekkelijk en competitief houden van het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het overgangsrecht zorgt ervoor dat tot 1 januari 2021 niemand wordt geconfronteerd met de verkorting van de looptijd. Het biedt aan bestaande gevallen tot twee jaar extra tijd om te anticiperen op de verkorting van de looptijd. Deze tegemoetkoming geeft werkgevers en werknemers lucht. Dat is positief voor het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het kabinet heeft geen concrete signalen ontvangen dat werkgevers vanwege de verkorting van de looptijd uit Nederland zouden vertrekken. Wel werden signalen ontvangen van werkgevers die aangaven met ingang van 2019 een grotere uitloop van werknemers te verwachten en dat ze weinig tijd hadden om daarop te anticiperen.
Waarom is er niet voor gekozen de 30%-regeling te maximeren?
Voor het vestigingsklimaat lijkt het beter te kiezen voor een optie waarbij de looptijd wordt beperkt dan voor een optie waarbij een maximum met betrekking tot de onbelaste vergoeding per jaar wordt aangebracht. Het invoeren van een plafond voor hogere inkomens kan wringen met de eerste doelstelling van de regeling, namelijk het aantrekken van werknemers met een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is.
Een aanpassing van de regeling door het invoeren van een plafond zou leiden tot complexere en lastiger uitvoerbare regelgeving, hogere administratieve lasten en hogere uitvoeringskosten. Om deze redenen is het kabinet geen voorstander van een maximering van het forfait.
Door de overgangsregeling heeft de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling pas effect in 2021.
