In het wetsvoorstel Belastingplan 2019 is voorgesteld om de de looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar te verkorten van acht naar vijf jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen.
Met de tweede nota van wijziging is in het wetsvoorstel Belastingplan 2019 een specifieke overgangsbepaling opgenomen voor ingekomen werknemers voor wie de looptijd van de 30%-regeling door de voorgestelde verkorting van de looptijd van de regeling zou eindigen in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2020. Zij hebben tot uiterlijk 31 december 2020 recht op toepassing van de 30%-regeling.
De werkgevers en werknemers die het betreft zijn in juni 2018 per brief geïnformeerd over de voorgenomen verkorting van de looptijd van de 30%-regeling.
De Belastingdienst zal de betrokkenen in een nieuwe brief informeren over het overgangsrecht. Voor de verschillende groepen werknemers geldt het volgende:
De groepen 1 en 2 kunnen profijt hebben van het overgangsrecht. De gezamenlijke omvang van deze groepen wordt geraamd op 31.000 werknemers. Ongeveer de helft van deze groep zal meteen op 1 januari 2019 van het overgangsrecht gebruik kunnen maken. De andere helft kan daarvoor in de loop van 2019 of 2020 in aanmerking komen.
Het overgangsrecht voor de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling geldt ook als de werkgever niet het forfait toepast, maar de werkelijke extraterritoriale kosten vergoedt.
Voor het onbelast kunnen vergoeden of verstrekken van de werkelijke extraterritoriale kosten geldt dat de werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst moet zijn in het kader van de dienstbetrekking. Die tijdelijkheid wordt ingevuld met dezelfde termijn als die geldt voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers.
De Belastingdienst zal bij de uitleg van de vraag of een werknemer tijdelijk in Nederland verblijft in het kader van zijn dienstbetrekking voor de mogelijkheid de werkelijke extraterritoriale kosten onbelast te vergoeden zijn huidige beleid continueren, maar daarbij uitgaan van de nieuwe, kortere maximale looptijd van de 30%-regeling. In dezelfde lijn zal het voorgestelde overgangsrecht bij de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers doorwerken naar deze groep, zodat voor deze groep eenzelfde overgangstermijn zal gelden.
Bij een in Nederland gevestigde werkgever die in het buitenland wonende werknemers in dienst heeft die af en toe in Nederland werken, kunnen voor die werknemers ook buiten deze overgangstermijn na vijf jaar sprake zijn van extraterritoriale kosten die onbelast kunnen worden vergoed.
Uit het evaluatierapport van Dialogic blijkt dat er in vergelijking tot de Nederlandse beroepsbevolking relatief veel gebruikers van de 30%-regeling werkzaam zijn in de academische sector en de ICT-sector.
Dat het voordeel van de 30%-regeling in bepaalde gevallen voor een deel bij de werkgever terechtkomt, past bij de doelen van de regeling, met name bij het leveren van een bijdrage aan het aantrekkelijk en competitief houden van het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het overgangsrecht zorgt ervoor dat tot 1 januari 2021 niemand wordt geconfronteerd met de verkorting van de looptijd. Het biedt aan bestaande gevallen tot twee jaar extra tijd om te anticiperen op de verkorting van de looptijd. Deze tegemoetkoming geeft werkgevers en werknemers lucht. Dat is positief voor het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het kabinet heeft geen concrete signalen ontvangen dat werkgevers vanwege de verkorting van de looptijd uit Nederland zouden vertrekken. Wel werden signalen ontvangen van werkgevers die aangaven met ingang van 2019 een grotere uitloop van werknemers te verwachten en dat ze weinig tijd hadden om daarop te anticiperen.
Waarom is er niet voor gekozen de 30%-regeling te maximeren?
Voor het vestigingsklimaat lijkt het beter te kiezen voor een optie waarbij de looptijd wordt beperkt dan voor een optie waarbij een maximum met betrekking tot de onbelaste vergoeding per jaar wordt aangebracht. Het invoeren van een plafond voor hogere inkomens kan wringen met de eerste doelstelling van de regeling, namelijk het aantrekken van werknemers met een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is.
Een aanpassing van de regeling door het invoeren van een plafond zou leiden tot complexere en lastiger uitvoerbare regelgeving, hogere administratieve lasten en hogere uitvoeringskosten. Om deze redenen is het kabinet geen voorstander van een maximering van het forfait.
Door de overgangsregeling heeft de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling pas effect in 2021.
Het kabinet doet bij de heroverweging van de dividendbelasting een handreiking naar expats. Zij mogen in 2019 en 2020 ook van hun fiscale voordeeltje genieten, maar voor de expats is het niet genoeg.
De maatregel is een onderdeel van de nieuwe belastingplannen die het kabinet maandagavond presenteerde. Doordat het afschaffen van de dividendbelasting niet doorging, was er ineens €1,9 miljard per jaar over die opnieuw verdeeld mocht worden. De komende twee jaar wordt daar een deel van aangewend voor een overgangsregeling voor het inperken van de zogenoemde 30%-regeling.
Die regeling omhelst dat expats die in Nederland komen werken 30% van hun loon belastingvrij krijgen. De regeling moet het aantrekkelijker maken om talenten te werven die we op de arbeidsmarkt in Nederland zelf niet kunnen vinden. Zij kunnen het geld gebruiken om bijvoorbeeld reiskosten en scholing voor hun kinderen te bekostigen.
Dit fiscale voordeel kregen expats tot nu toe voor een periode van acht jaar, eerder was het zelfs tien, maar wordt nu ingekort tot vijf jaar. Dat zou eigenlijk per 1 januari 2019 gebeuren, maar daar komt nu een overgangsregeling voor. Expats die in 2019 of 2020 hun fiscale voordeel volgens de originele plannen kwijt zouden raken, krijgen dat nu alsnog. Daarna geldt de 30%-regeling nog maximaal vijf jaar.
„Daarmee wordt niet de volledige groep huidige expats gecompenseerd”, zegt Niek Schipper van belastingadvieskantoor PwC. „Expats die bijvoorbeeld twee jaar geleden hier zijn gekomen, kunnen alsnog maar vijf jaar de regeling gebruiken. Maar het haalt wel het belangrijkste pijnpunt weg, want met een overgangsperiode van twee jaar kunnen zij zich in elk geval voorbereiden op een terugval in hun inkomsten.”
„Het is slechts een kleine stap in de goede richting”, zegt woordvoerder Jessica Piotrowski namens actiegroep United Expats. Volgens haar worden 74.000 expats in Nederland geraakt door het besluit van de overheid om de regeling af te bouwen. „Het voornemen om de regeling alsnog over twee jaar af te bouwen, doet afbreuk aan de betrouwbare overheid. Het draagt zeker niet bij aan het versterken van het vestigingsklimaat voor het bedrijfsleven, zoals het kabinet wil.”
De actiegroep overweegt een rechtszaak als er geen volledige overgangsregeling voor bestaande gevallen komt. „Het kan natuurlijk gebeuren dat de regels veranderen”, zegt advocaat Barkhuysen namens de expats. „Het moet echter blijken in hoeverre deze wijziging houdbaar is, nu zij ook op bestaande gevallen ziet. In de jurisprudentie is rechtszekerheid bij dit soort fiscale langetermijnarrangementen belangrijk. Vanuit dat oogpunt zou het aangewezen zijn om de nieuwe versoberde regels alleen toe te passen op nieuwe expats die naar Nederland verhuizen. De bestaande regeling sterft dan binnen nu en acht jaar uit.”
Expats die het fiscale voordeel verliezen, gaan er in hun inkomsten zo’n 15 à 20% op achteruit. Zij komen in opstand tegen het uitblijven van een volledige overgangsregeling, omdat zij vaak hun financiële plan hebben afgestemd op het fiscale voordeel. Bij het bepalen van de hoogte van een hypotheek houdt de bank daar bijvoorbeeld ook rekening mee.
De overgangsrecht kost de overheid in totaal €751 miljoen: in 2019 €392 miljoen en in 2020 €359 miljoen. Daar was in 2019 nog geen dekking voor, omdat de dividendbelasting pas per 2020 afgeschaft zou worden. Maar omdat het hoge tarief voor de vennootschapsbelasting, op winsten boven €200.000, in 2019 nog op 25% blijft, komt er in dat jaar alsnog een plus van €474 miljoen. Dat betekent volgens een woordvoerder van het ministerie van Financiën niet dat de belasting voor het grote bedrijfsleven eerst niet wordt verlaagd om de overgangsregeling te bekostigen. „Het is een onderdeel van het totaalpakket aan maatregelen.”
Bron:ANP, Telegraaf
Zie ook:
Overgangsrecht bij beperking 30% regeling!
Tweeschijvenstelsel, basistarief en toptarief!
30% regeling
In de lijst met vragen die de Tweede Kamer stelde over de evaluatie van de 30% regeling, zat onder meer de vraag waarom het kabinet kiest voor verkorten van de looptijd van de regeling, en niet voor andere wijzigingen of inperkingen van de regeling. Volgens de staatssecretaris is de 30% regeling in de huidige vorm een duidelijke regeling, waarbij alle betrokken werkgevers en werknemers precies weten waar ze aan toe zijn en waar in de praktijk maar weinig discussie over is met de Belastingdienst.
Aan die voordelen moet niet worden gemorreld. Het uitzonderen van bepaalde loonbestanddelen ‘ bijvoorbeeld bonussen en opties’ zou de regeling complexer en lastiger uitvoerbaar maken. Ook zou er meer administratieve rompslomp bij komen kijken.
Hetzelfde geldt voor het aftoppen van de 30% regeling. Dat zou ook nog eens niet goed zijn voor het Nederlandse vestigingsklimaat. Het beperken van de looptijd van de 30% regeling kent al die nadelen niet.
Veel Kamervragen gingen over het ontbreken van overgangsrecht voor bestaande gevallen bij de verkorting van de looptijd van de 30% regeling. De regeling gaat per 1 januari 2019 gelden voor alle gebruikers. In de antwoorden op de vragen vanuit de Tweede Kamer (pdf) wordt toegelicht dat dit volgt uit de conclusie van de evaluatie dat de 30%-regeling in ruim 80% van de gevallen gemiddeld toch niet langer dan vijf jaar wordt toegepast. Wie de regeling langer gebruikt, vestigt zich vaak structureel in Nederland, en daar is de 30%-regeling niet voor bedoeld. Bovendien dalen de werkelijke extraterritoriale kosten, die een werknemer maakt naarmate hij langer in Nederland verblijft, terwijl de hoogte van de forfaitaire vergoeding gelijk blijft.
Al met al zijn er geen redenen om een uitzondering te maken op het uitgangspunt dat wetswijzigingen ook van toepassing zijn op bestaande gevallen. Alle betrokken werkgevers en werknemers zijn in juni al door de Belastingdienst geïnformeerd over de voorgenomen wijziging. Die wordt op Prinsjesdag opgenomen in het Belastingplan 2019.
zie ook:
30% regeling
Nieuwe regels 30% regeling
30%-regeling van 8 naar 5 jaar
De looptijd van de 30%-regeling wordt per 1 januari 2019 verkort van acht naar vijf jaar. Het kabinet volgt hiermee een aanbeveling op uit de evaluatie van de 30%-regeling. De verkorting gaat gelden voor zowel nieuwe als bestaande gevallen.
De wijzigingen komen te staan in het pakket Belastingplan 2019 dat op Prinsjesdag openbaar wordt.
Ook de periode waarin de keuzeregeling voor partiële buitenlandse belastingplicht van artikel 2.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001 van toepassing is, zal met drie jaar worden verkort. Na een verblijf in Nederland van vijf jaar is geen sprake meer van tijdelijk verblijf.
Voor werkgevers bestaat de mogelijkheid om de werkelijke extraterritoriale kosten (ETK) belastingvrij te vergoeden. Dit is meestal aan de orde als niet aan de voorwaarden voor toepassing van de 30%-regeling wordt voldaan. Voor de mogelijkheid om de werkelijke ETK onbelast te vergoeden wordt ook uitgegaan van een maximumperiode van vijf jaar.
De 30%- regeling is een fiscale regeling voor werknemers uit het buitenland. De regeling geeft werkgevers de mogelijkheid om een deel van het loon, maximaal 30 procent, belastingvrij te vergoeden aan werknemers uit het buitenland die tijdelijk in Nederland werken. Het gaat om een vergoeding voor de extra kosten die deze werknemers maken om in Nederland te kunnen werken, zoals bijvoorbeeld reiskosten, kosten voor huisvesting en levensonderhoud.
De regeling is onder meer bedoeld om werknemers uit het buitenland aan te trekken met een specifieke deskundigheid die in Nederland niet of schaars aanwezig is. De voorwaarden van de regeling wijzigen verder niet.
De evaluatie van de 30%-regeling is in 2017 uitgevoerd door onderzoeksbureau Dialogic. Uit de evaluatie blijkt dat circa 80% van de werknemers de regeling niet langer dan vijf jaar gebruikt.
In 90 tot 95% van de gevallen is door het toepassen van de regeling sprake van een gedeeld voordeel voor de werknemer en de werkgever.
Dialogic heeft geen indicaties dat de 30%-regeling leidt tot verdringing op de Nederlandse arbeidsmarkt.
Volgens het onderzoeksbureau is de 30%-regeling een regeling die relatief eenvoudig uitvoerbaar is door de Belastingdienst en voorkomt deze regeling in hoge mate controles, discussies en procedures over welke kosten
daadwerkelijk extraterritoriaal zijn.
Dialogic heeft drie belangrijke aanbevelingen gedaan:
1 Verkorten looptijd
Van de circa 20% van de gebruikers die de 30%-regeling langer dan vijf jaar gebruikt, vestigt een aanzienlijk aandeel zich niet tijdelijk maar langdurig in Nederland. Daarnaast geldt in omringende landen met vergelijkbare regelingen vrijwel overal een looptijd van vijf jaar. Daarom beveelt Dialogic aan de looptijd van de 30%-regeling terug te brengen van acht jaar tot vijf of zes jaar.
Het kabinet onderschrijft deze aanbeveling. In overeenstemming met deze aanbeveling is in het regeerakkoord opgenomen dat de looptijd van de 30%- regeling wordt verkort tot vijf jaar.
2 Verhogen 150-kilometergrens
Op dit moment komen alleen werknemers die, voordat zij in Nederland kwamen werken, verder dan 150 kilometer van de Nederlandse grens woonachtig waren in aanmerking voor de 30%-regeling. Dialogic geeft het kabinet in overweging de 150 kilometergrens te verhogen of te vervangen door een set aan landen of alle lidstaten van de Europese Unie (EU-landen).
Het kabinet kiest er daarom voor deze aanbeveling niet over te nemen en handhaaft de 150-kilometergrens.
Vanuit het oogpunt van eenvoud, gezien het feit dat de gebruikelijke werkplek in Nederland niet altijd gemakkelijk is vast te stellen en ook relatief eenvoudig is te beïnvloeden en in verband met mogelijk onwenselijke grenseffecten, kiest het kabinet er niet voor om de afstand te bepalen op basis van de werkelijke reisafstand tot de plaats waar gebruikelijk wordt gewerkt.
3 Verlaging forfait bij inkomens boven € 100.000
Dialogic constateert dat er bij de hogere inkomens een groot verschil bestaat tussen de werkelijke extraterritoriale kosten (ETK) en het 30%-forfait. Een verlaging van het forfait voor de hoge inkomens zorgt volgens Dialogic voor een meer passende vergoeding, bijvoorbeeld de 30%-regeling beperken tot het vaste loon.
Het kabinet kiest er voor deze aanbeveling niet over te nemen. Iedere vorm van verbijzondering leidt tot complexiteit of andere ongewenste effecten.
De Tweede Kamer heeft twintig organisaties en personen verzocht een schriftelijke reactie op de evaluatie te geven.
Samengevat geeft twee derde van de organisaties en personen in zijn reactie aan de voorkeur te geven aan het continueren van de 30%-regeling in haar huidige vorm of aan een uitbreiding van de huidige regeling.
Uit de schriftelijke commentaren komt ook een aantal kritische geluiden naar voren. Er worden ook aanbevelingen voor nader onderzoek gedaan.
Het kabinet meent dat de evaluatie voldoende informatie geeft om te stellen dat de 30%-regeling goed gericht is op de geformuleerde beleidsdoelen. Het kabinet komt in het pakket Belastingplan 2019 met het voorstel de maximale looptijd van de 30%-regeling met ingang van 1 januari 2019 voor zowel nieuwe als bestaande gevallen met drie jaar te verkorten.
“De 30%-regeling is een regeling met heldere voorwaarden. Werkgevers en werknemers weten vooraf waaraan zij toe zijn en de 30%-regeling leidt in de praktijk tot weinig discussie met de Belastingdienst. De 30%-regeling is voor de Belastingdienst relatief gemakkelijk uit te voeren.”
Zie ook: 30%-regeling nieuwe regels.
Zie ook: Regeerakkoord – looptijd 30%-regeling verkort naar 5 jaar
Kennis- en arbeidsmigranten moeten aan een looncriterium voldoen om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning. Jaarlijks worden deze looncriteria herzien aan de hand van het indexcijfer van de cao-lonen. De nieuwe bedragen voor 2018 zijn in de Staatscourant gepubliceerd.
Met ingang van 1 januari 2018 gelden voor kennismigranten de volgende minimum bruto looncriteria per maand exclusief 8% vakantiegeld:
De bovenstaande leeftijdsgebonden normen worden ook gehanteerd voor aanvragen voor een verblijfsvergunning onder de EU ICT-richtlijn.
In 2017 waren de bedragen:
Het minimum bruto maandlooncriterium exclusief vakantiegeld voor een Europese Blauwe kaart wijzigt per 1 januari 2018 naar 5.160 euro (5.572,80 euro inclusief vakantiegeld). In 2017: 5.066 euro (5.471,28 euro inclusief vakantiegeld).
Het minimum bruto maandlooncriterium voor een tewerkstellingsvergunning in het kader van een overplaatsing binnen een concern die niet onder de EU ICT-richtlijn valt, is per 1 januari 2018 4.404 euro exclusief vakantiegeld (4.756,32 euro inclusief vakantiegeld). In 2017: 4.324 euro exclusief vakantiegeld (4.669,92 euro inclusief vakantiegeld).
Als de werkgever een buitenlandse werknemer te werk wil stellen als kennismigrant van ouder dan 30 jaar, dan moet u vanaf 1 januari 2018 rekening houden met het nieuwe criterium van 4.404 euro (4.756,32 euro inclusief vakantiegeld).
Ook bij verlenging van een bestaande verblijfsvergunning na 1 januari 2018 zal aan het nieuwe looncriterium moeten worden voldaan.
Het gegarandeerde loon moet maandelijks giraal op een bankrekening op naam van de (kennis)migrant worden overgemaakt.
Bron: PwC, Mededeling SZW over per 1 januari 2018 gewijzigde bedragen in enkele wetten, besluiten en regelingen (zie onder H Besluit Uitvoering Wet Arbeid Vreemdelingen) in Staatscourant nr. 68641 van 1 december 2017
