Dan hebt u van de Belastingdienst een brief ontvangen met een stappenplan voor het juist indienen van het verzoek.
De Belastingdienst heeft geconstateerd dat de meerderheid van de ingediende verzoeken niet compleet is. Vaak is het aanvraagformulier niet volledig ingevuld en zijn niet alle bijlagen verzonden. Dit leidt tot een verstoring van het werkproces van de Belastingdienst en zorgt voor langere doorlooptijden.
Om u te helpen bij het juist invullen van het verzoek voor toepassing van de 30%-regeling, heeft de Belastingdienst een stappenplan gemaakt. Als u het verzoek indient volgens het stappenplan, ontvangt u zo snel mogelijk een beslissing op uw verzoek.
Om de 30%-regeling voor ingekomen werknemers te mogen toepassen, heeft een werknemer een beschikking van de Belastingdienst nodig. Bij veel aanvragen voor zo’n beschikking die werkgevers in 2017 en 2018 verstuurden, bleken zij het aanvraagformulier niet volledig te hebben ingevuld of niet alle bijlagen bijgesloten te hebben. De Belastingdienst kan deze aanvragen niet verwerken en heeft die werkgevers daarom een stappenplan gestuurd waarmee zij alsnog een verzoek kunnen indienen. Ook het formulier waarmee de aanvraag kan worden ingediend, is vernieuwd. Het aanvraagformulier op de site van de Belastingdienst heet nu ‘Verzoek Loonheffingen 30%-regeling 2019‘ (pdf).
Als uw organisatie een werknemer uit het buitenland aanneemt, dan mag de werkgever de extra kosten voor zijn tijdelijke verblijf in Nederland onder voorwaarden onbelast vergoeden. Werkgevers kunnen dan de werkelijk gemaakte extraterritoriale kosten onbelast vergoeden of gebruikmaken van de forfaitaire 30%-regeling. De werknemer kan dan maximaal 30% van zijn loon inclusief de vergoeding onbelast ontvangen zonder dat hier nader bewijs tegenover moet staan. Voor toepassing van de 30%-regeling gelden wel bepaalde voorwaarden, zoals een deskundigheidsvereiste. De deskundigheid hangt samen met het salaris dat de ingekomen werknemer verdient, zo stelt de Belastingdienst.
Als de werkgever nu een verzoek indient voor toepassing van de 30%-regeling, kan de Belastingdienst een beschikking afgeven voor een periode van vijf jaar. Tot en met 2018 was de maximale looptijd van de regeling nog acht jaar. De nieuwe maximumduur geldt ook voor bestaande beschikkingen. Wel geldt er dan soms een overgangsregeling.
Het met de Wet vereenvoudiging beslagvrije voet te introduceren systeem vereist een geautomatiseerde gegevensverstrekking en -uitwisseling tussen UWV, de Belastingdienst, gerechtsdeurwaarders en andere partijen. Vooral het UWV en de Belastingdienst hebben een cruciale rol in dit proces. Beide organisaties worden geconfronteerd met grote uitdagingen op ICT-gebied.
Binnen het huidige stelsel is een juiste hoogte van de beslagvrije voet in te hoge mate afhankelijk van informatie die de schuldenaar zelf moet verstrekken. Informatie die deze schuldenaar in zijn omstandigheden maar moeilijk, en vaak ook niet, weet aan te leveren. De met de Wet vereenvoudiging beslagvrije voet beoogde wijziging is daarom zeer welkom.
De wil om uitvoering te geven aan politieke wensen ontbreekt niet, maar de mogelijkheden om daaraan binnen een zo kort mogelijk tijdpad gevolg te geven wel.
Samen met staatssecretaris Snel heeft Van Ark een aantal tussenmaatregelen gepresenteerd die op korte termijn een verschil kunnen maken voor die groep schuldenaren die op dit moment door een te lage beslagvrije voet worden getroffen.
Bent u bereid om het huidige beslagverbod, daterend uit 1838, te moderniseren zodat mensen niet in een nagenoeg leeg huis achterblijven na een beslag op de inboedel?
Ja. Dit wordt meegenomen in het wetsvoorstel tot herziening van het beslag- en executierecht waar de minister voor Rechtsbescherming aan werkt.
Wanneer gaat u regelen dat de beslagvrije voet niet meer omzeild kan worden met het bankbeslag en wanneer stuurt u het wetsvoorstel herziening van het beslag- en executierecht naar de Kamer?
Het wetsvoorstel tot herziening van het beslag- en executierecht voert een beslagvrij bedrag in bij bankbeslag. Het wetsvoorstel ligt op dit moment voor advies bij de Raad van State. Na verwerking van dit advies gaat het wetsvoorstel naar de Tweede Kamer.
Staatssecretaris Van Ark (SZW) zendt de Tweede Kamer de antwoorden op de Kamervragen van het lid Jasper van Dijk (SP) over ‘2 jaar uitstel voor de wet die mensen met schulden moet helpen’. (link)
Als u over 2018 recht op tegemoetkomingen uit de Wet tegemoetkomingen loondomein (Wtl), dan stuurt UWV u uiterlijk 14 maart 2019 een voorlopige berekening Wtl. Het advies is deze berekening voor 1 mei 2019 te controleren.
Als de voorlopige berekening Wtl niet klopt door onjuiste gegevens in uw aangiften, dan kunt u ze tot en met 1 mei 2019 corrigeren bij de Belastingdienst. Hoe u dat doet leest u bij Stap 12 Aangiften corrigeren van het Handboek Loonheffingen. (link)
Correcties die de Belastingdienst na 1 mei ontvangt, blijven buiten de definitieve berekening van de Wtl die zij u uiterlijk 31 juli sturen.
Als een aanvraag van een werknemer voor een doelgroepverklaring LKV op 31 januari 2019 nog in behandeling was, dan staat dit LKV niet in de voorlopige berekening. Zodra de doelgroepverklaring LKV wordt toegekend, kunt u de indicatie voor het LKV alsnog op ‘ja’ zetten. Dat doet u door uiterlijk 1 mei een correctie door te geven aan de Belastingdienst.
Als de werkgever in aanmerking komt voor de overgangsregeling premiekorting oudere of arbeidsgehandicapte werknemer, dan waren drie stappen belangrijk. Een van die stappen is dat u in uw aangiften over 2018 aangeeft dat u het LKV aanvraagt voor de werknemer. Als u dit vergeten bent, dan is er geen LKV toegekend in de voorlopige berekening. Stuur uiterlijk 1 mei een correctie naar de Belastingdienst.
Heeft u de aangiften loonheffingen wél juist ingevuld, maar denkt u dat de voorlopige berekening niet klopt? Of heeft u na 15 maart geen voorlopige berekening ontvangen, terwijl u wel recht denkt te hebben op een tegemoetkoming uit de Wtl? Neem dan zo snel mogelijk contact met UWV op. (link)
De tarieven, bedragen en percentages met ingang van 1 januari 2019 zijn daardoor verplaatst van punt 10 naar punt 14.
De werkkostenregeling is op 1 januari 2011 geïntroduceerd als nieuwe, eenvoudigere manier om vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers te behandelen.
U hebt er vast al wel eens over gehoord; de werkkostenregeling (WKR). De werkkostenregeling vervangt alle verschillende regels en wetten rondom de verschillende vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers, en bundelt deze in één collectieve regeling. In feite is het een versimpeling, maar natuurlijk brengt het voor u als werkgever in eerste instantie een hoop papierwerk en zorgen met zich mee. Sinds 2011 kunt u met uw bedrijf gebruik maken van de werkkostenregeling en sinds 1 januari 2015 is de WKR voor elke werkgever verplicht.
Onder de WKR kan de werkgever maximaal 1,2% van het totale fiscale loon van de organisatie besteden aan onbelaste vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen aan werknemers. Stopt u méér in deze zogenoemde vrije ruimte, dan moet uw organisatie over het meerdere 80% eindheffing betalen. Soms is dat een voordeligere optie dan het bruteren van een loonbestanddeel.
Om een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling in de vrije ruimte te mogen onderbrengen, moet hij de gebruikelijkheidstoets doorstaan. Sommige vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen maken geen gebruik van de vrije ruimte, omdat er een gerichte vrijstelling of nihilwaardering voor geldt.
Per 1 januari 2015 is ook het noodzakelijkheidscriterium aan de WKR toegevoegd. Dit houdt in dat werkgevers bepaalde hulpmiddelen die hun werknemers nodig hebben voor hun werk volledig onbelast kunnen vergoeden, verstrekken of ter beschikking stellen. Het doet er dan niet toe of de werknemer de voorziening ook privé gebruikt.
Al met al is de behandeling van vergoedingen en verstrekkingen door de werkkostenregeling niet per se eenvoudiger geworden. Er gaan inmiddels alweer stemmen op om de regeling aan te passen of te vervangen.
Zie ook:
