Een werknemer kreeg na zijn ontslag van de kantonrechter een ontslagvergoeding toegekend. Bij de vaststelling van die vergoeding had de rechter rekening gehouden met enkele omstandigheden. Zo speelde onder meer een rol dat de werknemer langdurige ziek was geweest. De werkgever had over een lange termijn loon moeten doorbetalen zonder dat daar arbeid tegenover stond. De werknemer vond dat de ontslagvergoeding inkomen uit tegenwoordige dienstbetrekking vormde. Daardoor meende hij ook recht te hebben op de arbeidskorting. Maar de inspecteur merkt de ontslagvergoeding aan als loon uit vroegere dienstbetrekking. De vraag is of dat terecht is.
Hof Amsterdam betrekt oudere rechtspraak in zijn redenering. Volgens deze rechtspraak is bepalend of de inkomsten nauw verband houden met bepaalde verrichte arbeid. De inkomsten moeten een rechtstreekse beloning vormen voor verrichte arbeid. Anders is geen sprake van loon uit tegenwoordige dienstbetrekking. Het is onvoldoende als de inkomsten slechts meer algemeen hun oorzaak vinden in het voorheen verricht zijn van arbeid. Dat de dienstbetrekking waaruit de werknemer de inkomsten geniet nog bestond op dat genietingsmoment, is niet doorslaggevend. Het hof haalt uit de overwegingen van de kantonrechter dat de ontslagvergoeding geen rechtstreekse beloning is voor in 2015 verrichte arbeid. Daarmee is de ontslagvergoeding dus evenmin een onmiddellijke tegenprestatie voor die arbeid. De Belastingdienst heeft de toepassing van de arbeidskorting terecht geweigerd.
Wet: art. 22a LB 1964 en art. 8.1, eerste lid, onderdeel ‘e’ en 8.11 Wet IB 2001
Bron: Gerechtshof Amsterdam 18 februari 2020 (gepubliceerd 4 maart 2020), ECLI:NL:GHAMS:2020:435, 19/00559
Onder het ontslagrecht vallen alle regels en wetten die de rechten en plichten bepalen van de werknemer en de werkgever bij ontslag. Maar wat gaat er door de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) veranderen vanaf 1 januari 2020.
Werknemers kunnen over het algemeen vrij gemakkelijk ontslag nemen. Ontslag geven is voor werkgevers veel ingewikkelder. De werkgever moet zich hierbij aan heel wat regels houden. Het ontslagrecht in Nederland bestaat uit veel regels die de werknemer beschermen. Zo is er bijvoorbeeld de wettelijke opzegtermijn, heeft een werknemer in sommige gevallen ontslagbescherming en komt er bij ontslag vaak een transitievergoeding (voorheen ontslagvergoeding) om de hoek kijken. Wanneer je zelf ontslag neemt heb je ook een wettelijke opzegtermijn, zodat de werkgever tijd heeft om een nieuwe medewerker in dienst te nemen.
Voordat u ontslag krijgt, controleert UWV of de kantonrechter of is voldaan aan de regels om uw arbeidsovereenkomst te beëindigen. Dit heet de preventieve toets. UWV of de rechter beoordeelt of er een redelijke grond is voor het ontslag en of herplaatsing nog mogelijk is.
De ontslagroute is afhankelijk van de reden voor ontslag:
Vanaf 1 januari 2020 wordt ontslag via de kantonrechter ook mogelijk wanneer omstandigheden uit meerdere ontslaggronden voldoende aanleiding daarvoor geven. Deze nieuwe ontslaggrond, de cumulatiegrond, geeft de kantonrechter de mogelijkheid omstandigheden uit meerdere ontslaggronden te combineren. Nu kan een werkgever een werknemer alleen ontslaan als er aan 1 van de ontslaggronden volledig is voldaan.
Beëindigt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst volgens de cumulatiegrond (dus bij een combinatie van ontslaggronden)? Dan kan de kantonrechter naast de transitievergoeding een extra vergoeding toekennen. Deze extra vergoeding is maximaal 50% van de transitievergoeding.
U kunt ook in overleg met uw werkgever uw arbeidsovereenkomst beëindigen. Dit heet ontslag met wederzijds goedvinden. Dit kan alleen schriftelijk. U spreekt samen af hoe het ontslag wordt afgehandeld. Bijvoorbeeld over de einddatum en de hoogte van de eventuele vergoeding voor ontslag. U heeft daarna een bedenktijd van 14 dagen. Binnen deze bedenktijd mag u schriftelijk terugkomen op het ontslag. U hoeft hiervoor geen reden op te geven. Uw werkgever moet u in de beëindigingsovereenkomst op de bedenktijd wijzen. Doet uw werkgever dit niet? Dan heeft u een bedenktijd van 21 dagen.
Vaste en tijdelijke werknemers krijgen bij ontslag een vergoeding. Dit heet een transitievergoeding. De werknemer moet 2 jaar of langer in dienst zijn geweest. Een andere voorwaarde is dat het initiatief voor ontslag bij de werkgever ligt. Of dat de werkgever een tijdelijk contract niet wil verlengen of een nieuw contract wil aangaan. Neemt u zelf ontslag omdat uw werkgever ernstig verwijtbaar handelde of ernstig verwijtbaar nalatig was? Dan heeft u ook recht op een transitievergoeding. De regels voor de transitievergoeding veranderen vanaf 1 januari 2020.
U kunt de transitievergoeding bijvoorbeeld gebruiken voor scholing of begeleiding bij de overstap naar een andere baan. Dit is niet verplicht. Ook kunt u met uw werkgever in de aanloop naar het ontslag afspreken dat u een cursus gaat doen. De door de werkgever gemaakte kosten kunnen dan in mindering op de transitievergoeding worden gebracht.
Heeft uw werkgever tijdens uw dienstverband kosten gemaakt om uw bredere inzetbaarheid buiten de organisatie te bevorderen? Dan kunnen deze kosten ook in mindering worden gebracht op de transitievergoeding, nadat u hiermee hebt ingestemd.
Let op: de mogelijkheid om kosten in mindering te brengen die tijdens het dienstverband zijn gemaakt voor scholing wordt verruimd. De wijziging gaat waarschijnlijk in per 1 januari 2020. Op dit moment kan de werkgever alleen kosten in mindering brengen op de transitievergoeding die zijn gericht op het vergroten van de inzetbaarheid van de werknemer buiten de eigen organisatie. Vanaf 2020 kunnen onder voorwaarden ook kosten die zijn gemaakt om de inzetbaarheid van de werknemer in een andere functie binnen de organisatie van de werkgever te vergroten in mindering worden gebracht.
Soms zijn er in collectief verband afspraken gemaakt over vergoedingen of voorzieningen waar u bij (dreigend) ontslag gebruik van kunt maken. Bijvoorbeeld in een sociaal plan (al dan niet in de vorm van een cao). De werkgever hoeft u dan niet om instemming te vragen voordat hij deze kosten in mindering brengt op de transitievergoeding. Wel moet de werkgever u schriftelijk informeren over de hoogte van deze kosten.
De belastingdienst ziet de transitievergoeding als een vorm van loon uit vroegere dienstbetrekking. De werkgever moet volgens de normale regels loonbelasting en premies volksverzekeringen inhouden op het loon.
Wilt u een indruk krijgen van de hoogte van de transitievergoeding? Vul dan het hulpmiddel transitievergoeding in. Er is een hulpmiddel transitievergoeding voor werknemers en een hulpmiddel transitievergoeding voor werkgevers. Let op: de transitievergoeding geeft een idee. De werkelijke vergoeding kan anders uitvallen.
De procedure bij UWV en de kantonrechter kost tijd. Deze proceduretijd bij UWV wordt in mindering gebracht op de opzegtermijn die uw werkgever moet hanteren. Wel moet 1 maand opzegtermijn overblijven. Bij ontslag via de kantonrechter houdt de kantonrechter rekening met de opzegtermijn. De kantonrechter brengt de proceduretijd in mindering op de opzegtermijn. Ook bij ontslag via de kantonrechter moet minstens 1 maand opzegtermijn overblijven.
Als de werkgever of de werknemer het niet eens is met de uitspraak van de kantonrechter over de opzegging of ontbinding van de arbeidsovereenkomst, kan daartegen hoger beroep en cassatie worden ingesteld.
WAB: Ontslag en cumulatiegrond – informatie voor werkgevers
WAB: Ontslag en cumulatiegrond – informatie voor werknemers
Een docent bij een hogeschool besluit na zijn tweede burn-out om gebruik te maken van een afvloeiingsregeling. Hij gaat niet akkoord met de voorgestelde ontslagvergoeding van €53.662.
De docent is van mening dat hij recht heeft op een hogere vergoeding. Hij heeft financiële schade geleden doordat de hogeschool hem niet heeft ingedeeld in een beloofde hogere schaal. Daarnaast wijst de docent op de door hem geleden emotionele en psychische schade in een periode waarin hij een slechte verstandhouding had met zijn directe leidinggevende.
De hogeschool verdubbelt de ontslagvergoeding zodat de werknemer een volledige compensatie van het pensioengat ontvangt.
Volgens het hof heeft de docent niet aannemelijk gemaakt dat een deel van de beëindigingsvergoeding betrekking heeft op een onbelaste vergoeding voor geleden immateriële schade. De volledige ontslagvergoeding is belast loon.
Uitspraak gerechtshof: ECLI:NL:GHARL:2019:6653
Dat leggen we uit aan de hand van een aantal voorbeelden.
Als eerste nemen we een medewerker die sinds 1 mei 1997 in dienst is met een vast contract. De medewerker is geboren op 1-1-1962 en ontvangt 3000 euro bruto per maand, exclusief vakantiegeld. De werkgever wil graag per 1 november 2019 afscheid nemen wegens disfunctioneren, maar er is nog onvoldoende dossieropbouw gepleegd. Er is een arbeidsconflict ontstaan en de arbeidsrelatie is verstoord.
In deze situatie zou de werkgever waarschijnlijk het ontslag niet toegewezen krijgen bij de rechter. Als de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden, is de werkgever naar verwachting een transitievergoeding verschuldigd van 40.000 euro.
De berekening: (3000 ÷ 6 x 20) + (3000 ÷ 4 x 10) + (3000 ÷ 2 x 15) = 40.000 euro.
In 2020 wordt het makkelijker om deze medewerker te ontslaan. Dan komt immers de i-grond erbij. Hoewel de ontslaggrond op basis van disfunctioneren nu niet voldragen is, kan die wel worden gecombineerd met de ontslaggrond voor de verstoorde arbeidsrelatie. Daar staat tegenover dat er bij gebruik van de i-grond wel ten hoogste een halve transitievergoeding moet worden betaald. De transitievergoeding maakt alleen nog gebruik van 1/3e bruto maandsalaris, want de 50+-regeling komt te vervallen. Maar losse maanden en dagen in de dienstbetrekking tellen mee voor de berekening van de hoogte van de vergoeding, de referte periode vervalt. Laten we in dit voorbeeld er vanuit gaan dat de arbeidsovereenkomst nu per 1 februari 2020 wordt beëindigd.
De transitievergoeding wordt nu dus anders berekend.
(1/3 x 3000) x 22 = 22.000 euro.
Mocht de kantonrechter besluiten hier nog de maximale vermeerdering van 50 procent van de transitievergoeding aan toe te voegen is de werkgever dus 33.000 euro kwijt. Een verschil van 7.000 tot 18.000 euro ten opzichte van 2019.
Een vrouw van 25 is bijna 1 jaar in dienst. Haar contract eindigt van rechtswege op 1 december 2019. Ze verdient 2000 euro bruto per maand. De werkgever twijfelt over de voortzetting van haar arbeidsovereenkomst.
Als haar contract inderdaad niet wordt voortgezet, is in deze situatie geen transitievergoeding verschuldigd. Het contract eindigt van rechtswege, dus er hoeft ook ontslagaanvraag te worden ingediend.
Besluit de werkgever het nog een jaartje aan te zien met de vrouw, is hij in 2020 wel degelijk een transitievergoeding verschuldigd. De referteperiode is vervallen en inmiddels heeft de vrouw 2 dienstjaren. Besluit de werkgever het contract niet voort te zetten, is hij voor elk dienstjaar 1/3e maandsalaris verschuldigd aan transitievergoeding. In dit geval is dat dus ruim 1.300 euro.
Pas op!
Hoewel het aantrekkelijk is om het contract van de man met een dienstverband van 22 jaar nog even niet te verbreken, kan dit u op een berisping komen te staan. De wordt immers flink benadeeld door het uitstel en zou de werkgever slecht werkgeverschap kunnen verwijten. Dit feit kan de onderhandelingen rond het einde dienstverband op scherp stellen. De positie van de werknemer is zwakker, waardoor hij eerder zal aansturen op een kort geding om nog een hogere transitievergoeding betaald te krijgen.
WAB – arbeidsovereenkomsten en de salarisadministratie
Gevolgen WAB voor WW premie 2020!
Verandering oproepers flexwerkers met WAB regels
Wat is Wet arbeidsmarkt in balans (WAB)?
Salarisverwerking & WAB?
Een werkgever mag bij zijn personeel niet afdwingen om een vingerafdruk af te staan waarmee de medewerker toegang krijgt tot een systeem. Het verplichten daartoe is in strijd met de Nederlandse privacywet, heeft de rechtbank Amsterdam beslist nadat een medewerker van schoenenketen Manfield samen met het bedrijf bij de rechter om duidelijkheid vroeg.
Manfield heeft in zijn winkels kassa’s die werken op basis van een vingerafdrukscan. Medewerkers van de schoenenzaak kunnen de kassa alleen openen als zij kunnen inloggen door een scan van hun vinger maken, die vervolgens in het systeem herkend wordt.
Hoewel het in sommige gevallen voor een bedrijf is toegestaan om een vingerafdruk te verwerken, waaronder als dat voor authenticatie noodzakelijk is, wijst de rechter er op dat door de machtsverhouding tussen de werknemer en werkgever tot een situatie kan leiden waarbij toestemming niet geheel vrijwillig wordt gegeven.
Ook het argument van Manfield dat het systeem met vingerafdrukscan noodzakelijk is om het kassasysteem te beschermen tegen indringers, wordt verworpen. Voorheen maakte Manfield gebruik van een kassasysteem waarbij het personeel met een code moest inloggen, maar dit werd vervangen omdat het bedrijf dit ouderwets vond. Ook een alternatief dat minder inbreuk maakt op de privacy van het personeel, zoals een fysieke toegangspas, zou volgens Manfield niet volstaan.
De rechter gaat daar niet in mee. Zo had Manfield een toegangspas, werknemers pas en een cijfercode kunnen overwegen, eventueel in combinatie met elkaar, om zijn bedrijfsbelang te beschermen. Manfield heeft bij de rechter onvoldoende duidelijk gemaakt en onderbouwd waarom het bedrijf heeft gekozen voor het vingerafdruksysteem boven een alternatief.
De schoenenzaak en de Manfield-medewerker hebben afgesproken niet in hoger beroep te zullen gaan tegen de uitspraak in de zaak.
Bron:Nu.nl
Wettelijk minimumloon en minimumvakantiebijslag per 1 juli 2019
Proeftijdontslag, recht op transitievergoeding!
Zieke werknemer ontslaan, die elders auto’s poetste?
Gestalkt privé en op werk, gevolg ontslag!
Maandag t/m Vrijdag
09:00–17:30
Zaterdag-Zondag
Gesloten
Nationale feestdagen
Gesloten.
