Je werkt niet hard genoeg!
De lonen stijgen maar matig en het Centraal Planbureau (CPB) heeft uitgevogeld hoe dat komt: de productie per werknemer moet omhoog. Met andere woorden: we moeten harder of efficiënter werken.
Vanaf 2014 klom de economie uit het dal van de crisis, maar de lonen stijgen jaarlijks een stuk minder dan vóór de crisis, schrijft het CPB in het rapport ‘Vertraagde loonontwikkeling in Nederland Ontrafeld’. Gemiddeld komt de jaarlijkse loongroei maar net boven de inflatie uit.
De belangrijkste oorzaak is volgens het CPB dat de arbeidsproductiviteit al sinds de jaren tachtig steeds langzamer toeneemt en sinds 2014 dus nóg verder is vertraagd ten opzichte van de periode vóór de crisis.
Het is niet zo dat er een kleiner deel van het bbp naar werknemers gaat, dat is even groot als voor de crisis.
Boosdoener is ook niet de flexibele arbeidsmarkt. Flexwerkers en uitzendkrachten hebben gemiddeld een lager loon, maar tijdens de crisis verloren zij ook als eerste hun baan, waardoor de gemiddelde loongroei minder werd afgezwakt.
Ook globalisering, technologische vooruitgang en marktmacht hadden geen ‘eenduidig effect’ op de loonontwikkeling, aldus het CPB. Blijft over: de productiviteit per werknemer moet omhoog.
Maar tegelijkertijd concludeert het planbureau: ‘Weten waar je het moet zoeken, maakt het niet per se makkelijker om er iets aan te doen’.
Zie ook:
Onder laagopgeleiden heeft bijna de helft van de werkenden met een niet-westerse migratieachtergrond (46 procent) een flexibele arbeidsrelatie, tegenover 33 procent van de mensen met een Nederlandse achtergrond.
In totaal had volgens het CBS 34 procent van de mensen met een niet-westerse migratieachtergrond een flexibele werkrelatie. Dit percentage kwam voor werkenden met een Nederlandse achtergrond op 21.
Bij hoogopgeleiden is het verschil tussen mensen met de genoemde migratieachtergrond en personen met een Nederlandse achtergrond het kleinst, met respectievelijk 21 en 15 procent.
De arbeidsparticipatie van beide groepen verschilt ook. Van de mensen tussen de 15 en 75 jaar met een Nederlandse achtergrond werkt 68 procent, terwijl de groep met een migratieachtergrond op 57 procent uitkomt.
Tijdens de economische crisis nam de arbeidsparticipatie onder de tweede groep relatief veel af. De afgelopen jaren neemt de participatie onder mensen met een Marokkaanse, Surinaamse of Turkse achtergrond weer toe.
Van de vier grootste groepen met een niet-westerse migratieachtergrond hebben personen van Surinaamse afkomst het vaakst betaald werk (62 procent). Voor mensen van Marokkaanse afkomst is dit het laagst met 54 procent.
Bron: Nu.nl
Zie ook:
Als de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) wordt goedgekeurd, gaat per 2020 het systeem van WW-premies flink op de schop. Hoe dit in de praktijk vorm krijgt, is uitgewerkt in een conceptbesluit voor wijziging van de Wet financiering sociale verzekeringen (WFSV) waarover uw organisatie nu kan meedenken.
In het conceptbesluit voor wijziging van de WSFV, dat tot 12 december openstaat voor internetconsultatie, zijn de hervormingsplannen voor de WW-premie uit de WAB verder uitgewerkt. In plaats van een premie die afhangt van de sector waarin de Belastingdienst hun organisatie heeft ingedeeld, gaan werkgevers per 2020 een WW-premie betalen die afhangt van de aard van de arbeidsovereenkomst met een werknemer.
Voor vaste contracten komt een lage WW-premie, voor flexibele contracten een premie die standaard vijf procentpunten hoger ligt dan die voor vaste contracten. Dit verschil moet het aantrekkelijker maken om werknemers een vast contract aan te bieden. In het conceptbesluit is het vaste verschil van vijf procentpunten tussen de lage en hoge WW-premie vastgelegd.
Het conceptbesluit beschrijft ook wanneer de werkgever alsnog het hoge percentage moet betalen, om misbruik van de nieuwe regels te voorkomen. Daarvan is sprake in vier situaties.
Om te bewijzen dat uw organisatie terecht de lage WW-premie toepast voor een werknemer, moet in de toekomst een kopie van de vaste arbeidsovereenkomst in de loonadministratie worden bewaard.
Kijk ook:
Als het aan het kabinet ligt, wordt het makkelijker om werknemers te ontslaan. Dat is een van de maatregelen die onderdeel zijn van een forse wijziging in het ontslagrecht.
Over die verandering is vandaag in de ministerraad een akkoord bereikt. Op dit moment moet een werkgever een duidelijke ontslagreden aandragen, voor iemand ontslagen kan worden. Met de nieuwe plannen wordt ontslag mogelijk door een optelsom van kleinere redenen. De ontslagvergoeding kan dan wel hoger worden.
Volgens de NOS is het vanaf 2020 weer drie jaar op rij mogelijk is om een flexcontract aan te bieden. Op dit moment is dat maximaal twee jaar. Vanaf dat moment wordt ook de proeftijd verlengd en werkgevers mogen werknemers een proeftijd van vijf maanden geven.
Volgens het kabinet zijn werkgevers nu vaak huiverig om iemand na twee jaar een vast contract te geven. Ze zetten de werknemer dan liever op straat. Het kabinet denkt dat na drie jaar flexcontracten werkgevers eerder geneigd zijn om een vast contract te geven.
De langere proeftijd dient hetzelfde doel. Als een werkgever meteen een contract voor onbepaalde tijd aanbiedt, kan er een maximale proeftijd van vijf maanden gelden. Bij contracten voor langer dan twee jaar is dat drie maanden. Op dit moment mag een maximale proeftijd twee maanden zijn.
“Het verschil tussen vast werk en flexwerk is nu te groot”, zegt politiek verslaggever Roel Schreinemachers. “Daar wil het kabinet iets aan doen door vast werk minder vast te maken door versoepeling van het ontslag en flexwerk minder flex te maken door dat duurder te maken.”
“Het vorige kabinet heeft dat ook al geprobeerd maar in de praktijk werkte dat anders uit. Nog steeds is het moeilijk om van werknemers in vaste dienst af te komen. Veel werkgevers bieden daarom liever flexcontracten aan of huren zzp’ers in zodat ze in mindere tijden ook weer makkelijk van hen af kunnen”, legt hij uit.
De plannen zijn niet nieuw, ze stammen al uit oktober 2017. In april 2018 werd duidelijk dat zowel werkgevers als werknemers niet onverdeeld positief waren over het arbeidsmarktplan.
De FNV vreesde toen dat de kans op een vast contract alleen maar zou afnemen en vakbond CNV zei dat de plannen de flexibilisering alleen maar in de hand nemen. Ook de werkgevers hadden hun eigen klachten. Zij zijn teleurgesteld over het feit dat tijdelijke arbeid duurder wordt. Als werkgevers meteen een vast contract aanbieden, betalen ze een lagere ww-premie.
Voor de maatregelen van kracht worden, moet er nog wel over gedebatteerd worden in de Tweede en Eerste Kamer.
Bron: RTL
Dat concludeert het Researchcentrum voor Onderwijs en Arbeidsmarkt (ROA) van de Universiteit Maastricht in een onderzoek naar levenslang leren. Bedrijven kijken duidelijk naar de efficiëntie van het budget dat ze besteden aan scholing: ze investeren minder in oudere werknemers, en steken vooral geld in scholing die nuttig is binnen het bedrijf.
Het is cru: werknemers die op een tijdelijk contract ergens werken, zijn vaak juist erg gemotiveerd om een cursus te doen, concluderen de onderzoekers. Ze laten zich ook minder snel afschrikken door een eigen bijdrage voor een opleiding.
“We zien dat tijdelijke werknemers die scholing volgen vaker zelf opdraaien voor de kosten van deze scholing en dat ze de scholing vaker in eigen tijd volgen”, zegt Andries de Grip, hoogleraar aan de Universiteit Maastricht en directeur van ROA. “Bovendien blijkt dat ze hiervoor vaker zelf het initiatief nemen dan hun collega’s die in vaste dienst zijn.”
Het is een dubbel nadelige positie voor flexwerkers, stellen de onderzoekers, omdat zij door minder toegang tot scholing lastiger aan een vaste baan kunnen komen.
“Het gat tussen vaste medewerkers en flexwerkers wordt groter als de ene wel een opleiding geniet en de ander niet”, legt onderzoeker Davey Poulissen uit. “Het gevaar is dat mensen met en flexcontract zo gevangen blijven zitten in tijdelijke functies.” Ze kunnen als het ware die carrièreladder niet opklimmen.
