UWV heeft onderzoek (pdf) gedaan naar de verhouding tussen flexibele contracten (tijdelijke werknemers en uitzendkrachten) en vaste contracten. Het uitvoeringsinstituut concludeert dat het aandeel flexibele werknemers dat doorstroomt naar een vast contract toeneemt sinds 2013. Deze ontwikkeling hangt samen met de economische groei. Eén op de vier tijdelijke werknemers (met een leeftijd van 25 tot 66 jaar) in 2017 had een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd in 2018. Dat betekent een stijging van zeven procentpunt ten opzichte van 2013. Ook het percentage uitzendkrachten dat een vast contract kreeg nam toe. Evengoed is het aantal flexwerkers nog steeds groeiende en beginnen werknemers steeds vaker met een tijdelijk contract.
Hoe groot de kans is dat werknemers een vast contract krijgen van hun werkgever, verschilt sterk per sector. De kans is voor flexwerkers het grootst bij banken en verzekeraars. In deze sector beginnen werknemers ook relatief vaak direct met een vast contract. In de landbouw daarentegen is de kans op een vaste aanstelling klein. Slechts 13% van de werknemers met een flexibel contract in 2017 waren in 2018 in vaste dienst voor hun werkgever. UWV stipt aan dat werkgevers eerder geneigd zijn om een vast contract aan te bieden als zij actief zijn in een sector waar het lastig is om personeel te vinden, de aard van het werk specialistisch is of werknemers vervangen veel geld kost.
Het kabinet wil een snelle doorstroom naar vaste contracten verder stimuleren met de maatregelen uit het wetsvoorstel Arbeidsmarkt in balans . Een voorbeeld is de introductie van de i-grond voor ontslag. Deze maakt het eenvoudiger om een werknemer te ontslaan en dus het vaste contract minder risicovol. Ook de maatregelen voor de transitievergoeding zijn erop gericht het vaste contract aantrekkelijker te maken ten opzichte van nu. Aan de andere kant kunnen werknemers ook langer in tijdelijke dienst blijven doordat de ketenbepaling wordt opgerekt. Dat moet ervoor zorgen dat werknemers minder snel hun baan verliezen. De WAB moet per 2020 in werking treden.
Als de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) wordt goedgekeurd, gaat per 2020 het systeem van WW-premies flink op de schop. Hoe dit in de praktijk vorm krijgt, is uitgewerkt in een conceptbesluit voor wijziging van de Wet financiering sociale verzekeringen (WFSV) waarover uw organisatie nu kan meedenken.
In het conceptbesluit voor wijziging van de WSFV, dat tot 12 december openstaat voor internetconsultatie, zijn de hervormingsplannen voor de WW-premie uit de WAB verder uitgewerkt. In plaats van een premie die afhangt van de sector waarin de Belastingdienst hun organisatie heeft ingedeeld, gaan werkgevers per 2020 een WW-premie betalen die afhangt van de aard van de arbeidsovereenkomst met een werknemer.
Voor vaste contracten komt een lage WW-premie, voor flexibele contracten een premie die standaard vijf procentpunten hoger ligt dan die voor vaste contracten. Dit verschil moet het aantrekkelijker maken om werknemers een vast contract aan te bieden. In het conceptbesluit is het vaste verschil van vijf procentpunten tussen de lage en hoge WW-premie vastgelegd.
Het conceptbesluit beschrijft ook wanneer de werkgever alsnog het hoge percentage moet betalen, om misbruik van de nieuwe regels te voorkomen. Daarvan is sprake in vier situaties.
Om te bewijzen dat uw organisatie terecht de lage WW-premie toepast voor een werknemer, moet in de toekomst een kopie van de vaste arbeidsovereenkomst in de loonadministratie worden bewaard.
Kijk ook:
Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) wil de tweedeling op de arbeidsmarkt aanpakken.
Vandaag heeft hij daarom de Wet arbeidsmarkt in balans (Wab) naar Tweede Kamer gestuurd. Dit pakket maatregelen verkleint de verschillen tussen vast en flexwerk. Hierdoor wordt het voor werkgevers aantrekkelijker om mensen een vast contract te bieden. Terwijl flexibel werk mogelijk blijft waar het werk dat vraagt.
Vaste contracten bieden werknemers met de huidige regels veel bescherming, terwijl flexcontracten dat nauwelijks bieden. Werkgevers zeggen hierdoor huiverig te zijn hun werknemers een vast contract te bieden, de stapeling van kosten en risico’s schrikt hen af. Groepen werkenden belanden zo onnodig vaak in flexbanen en hebben nauwelijks perspectief op zekerheid.
Minister Koolmees wil dit aanpakken door de verschillen tussen flex en vast werk te verkleinen. Dat lukt niet met één maatregel. De Wab is daarom een pakket van verschillende maatregelen die samen knelpunten wegnemen. Voor werkgevers wordt daarmee de stap kleiner om hun werknemers een vast contract te geven. Tegelijkertijd blijft flexwerk mogelijk als het werk daarom vraagt.
De minister komt deze kabinetsperiode ook met nieuwe wetgeving rond het zelfstandig ondernemerschap en ziekte- en arbeidsongeschiktheidsregelingen, met als doel dit gezamenlijk op te pakken.
Ook al gebeurt er nu veel, het is ook belangrijk om nu al naar de verdere toekomst te kijken. De arbeidsmarkt krijgt de komende jaren te maken met fundamentele veranderingen, zoals robotisering en platformisering, stelt minister Koolmees. Daarnaast hebben mensen andere wensen over de vormgeving dan hun werk dan vroeger. Dit zorgt voor nieuwe uitdagingen in de manier waarop we de arbeidsmarkt organiseren. Koolmees heeft daarom een onafhankelijke commissie van experts onder leiding van Hans Borstlap gevraagd onderzoek te doen naar de arbeidsmarkt van de toekomst en hier advies over uit te brengen.
De Wet arbeidsmarkt in balans bevat een aantal samenhangende maatregelen. Hieronder volgen de belangrijkste:
Bron: Overheid
Als het aan het kabinet ligt, wordt het makkelijker om werknemers te ontslaan. Dat is een van de maatregelen die onderdeel zijn van een forse wijziging in het ontslagrecht.
Over die verandering is vandaag in de ministerraad een akkoord bereikt. Op dit moment moet een werkgever een duidelijke ontslagreden aandragen, voor iemand ontslagen kan worden. Met de nieuwe plannen wordt ontslag mogelijk door een optelsom van kleinere redenen. De ontslagvergoeding kan dan wel hoger worden.
Volgens de NOS is het vanaf 2020 weer drie jaar op rij mogelijk is om een flexcontract aan te bieden. Op dit moment is dat maximaal twee jaar. Vanaf dat moment wordt ook de proeftijd verlengd en werkgevers mogen werknemers een proeftijd van vijf maanden geven.
Volgens het kabinet zijn werkgevers nu vaak huiverig om iemand na twee jaar een vast contract te geven. Ze zetten de werknemer dan liever op straat. Het kabinet denkt dat na drie jaar flexcontracten werkgevers eerder geneigd zijn om een vast contract te geven.
De langere proeftijd dient hetzelfde doel. Als een werkgever meteen een contract voor onbepaalde tijd aanbiedt, kan er een maximale proeftijd van vijf maanden gelden. Bij contracten voor langer dan twee jaar is dat drie maanden. Op dit moment mag een maximale proeftijd twee maanden zijn.
“Het verschil tussen vast werk en flexwerk is nu te groot”, zegt politiek verslaggever Roel Schreinemachers. “Daar wil het kabinet iets aan doen door vast werk minder vast te maken door versoepeling van het ontslag en flexwerk minder flex te maken door dat duurder te maken.”
“Het vorige kabinet heeft dat ook al geprobeerd maar in de praktijk werkte dat anders uit. Nog steeds is het moeilijk om van werknemers in vaste dienst af te komen. Veel werkgevers bieden daarom liever flexcontracten aan of huren zzp’ers in zodat ze in mindere tijden ook weer makkelijk van hen af kunnen”, legt hij uit.
De plannen zijn niet nieuw, ze stammen al uit oktober 2017. In april 2018 werd duidelijk dat zowel werkgevers als werknemers niet onverdeeld positief waren over het arbeidsmarktplan.
De FNV vreesde toen dat de kans op een vast contract alleen maar zou afnemen en vakbond CNV zei dat de plannen de flexibilisering alleen maar in de hand nemen. Ook de werkgevers hadden hun eigen klachten. Zij zijn teleurgesteld over het feit dat tijdelijke arbeid duurder wordt. Als werkgevers meteen een vast contract aanbieden, betalen ze een lagere ww-premie.
Voor de maatregelen van kracht worden, moet er nog wel over gedebatteerd worden in de Tweede en Eerste Kamer.
Bron: RTL
