U mag uitgezonden werknemers een vergoeding geven voor extra kosten van het verblijf in het buitenland. Voor deze vergoeding van extraterritoriale kosten (hierna: ET-kosten) geldt een gerichte vrijstelling.
Voor een bepaalde groep uitgezonden werknemers mag u de 30%-regeling toepassen. Dit houdt in dat u voor ET-kosten zonder nader bewijs een vergoeding mag geven van 30% van het loon inclusief de vergoeding. Als u voldoet aan de voorwaarden is de vergoeding gericht vrijgesteld.
Dit geldt voor de volgende werknemers:
Wilt u gebruikmaken van de 30%-regeling voor een uitgezonden werknemer? Dan moet de werknemer in een periode van 12 maanden ten minste 45 dagen in het buitenland verblijven. Uitzendingen van minder dan 15 dagen tellen hierbij niet mee. Maar als de werknemer eenmaal aan de 45-dagenvoorwaarde voldoet, dan mag u voor de berekening van het aantal dagen waarop u de 30%-regeling mag toepassen, ook alle uitzendingen van ten minste 10 dagen meetellen.
Om van de 30%-regeling voor uitgezonden werknemers gebruik te kunnen maken, hebt u geen beschikking nodig van de Belastingdienst. Als u aan de voorwaarden voldoet, kunt u de regeling toepassen. De 30%-regeling geldt dan voor de duur van de uitzending.
Hieronder vindt u 2 praktische voorbeelden over de berekening van de dagen waarop u de 30%-regeling mag toepassen.
Voorbeeld 1
U zendt werknemer A op 1 februari uit naar Chili voor 50 dagen. Na afloop van het werk daar, komt de werknemer terug naar Nederland. In oktober van hetzelfde jaar zendt u deze werknemer opnieuw uit, nu voor 11 dagen naar Argentinië. Omdat deze werknemer aan de 45-dagenvoorwaarde voldoet, mag u ook de 11-daagse uitzending meetellen: u past de 30%-regeling voor deze werknemer toe op het loon dat hij tijdens de 61 dagen uitzending verdiende.
Voorbeeld 2
Op 8 maart zendt u werknemer B uit naar Tanzania. De uitzending duurt 20 dagen, waarna de werknemer weer naar Nederland komt. In de loop van hetzelfde jaar zendt u werknemer B nog 2 keer uit: voor 14 dagen naar Mali en voor 20 dagen naar Kenia. Hoewel u werknemer B in een periode van 12 maanden in totaal 54 dagen hebt uitgezonden, voldoet deze werknemer niet aan de 45-dagenvoorwaarde, want de uitzending naar Mali (minder dan 15 dagen) telt niet mee. U mag voor deze werknemer de 30%-regeling niet toepassen.
Geeft u naast de 30%-vergoeding ook nog een vergoeding of verstrekking voor de werkelijke ET-kosten, dan is deze vergoeding of verstrekking loon van uw werknemer. Als het gebruikelijk is, mag u dit loon ook aanwijzen als eindheffingsloon. De vergoeding of verstrekking komt dan ten laste van de vrije ruimte.
Als de werkelijke ET-kosten hoger zijn dan de 30%-vergoeding, mag u er ook voor kiezen om – in plaats van de 30%-regeling – de werkelijke kosten onbelast te vergoeden. U moet deze kosten dan wel aannemelijk maken. U houdt dan de kosten en de vergoeding per werknemer bij in uw loonadministratie.
Meer informatie over de 30%-regeling leest u in paragraaf 17.4 Handboek Loonheffingen.
Werkelijke ET-kosten vergoeden of verstrekken naast 30%-regeling
30%-regeling voor ingekomen werknemers
30%-regeling 2020
Brieven met stappenplan aanvraag 30%-regeling
Rekenregels 1 juli 2020 zijn beschikbaar
Voor de toepassing van de regeling moet u van ons toestemming hebben. Hiervoor kunt u, samen met uw werkgever, een verzoek indienen. U komt in aanmerking voor deze vergoeding als u aan een aantal voorwaarden voldoet.
De looptijd staat op uw beschikking. Meer daarover leest u bij U hebt een geldige beschikking. Stopt u eerder met werken, dan stopt ook de 30%-regeling.
Wilt u gebruikmaken van de 30%-regeling? Vul dan samen met uw werkgever een verzoek in. U ontvangt dan binnen 13 weken bericht van van de Belastingdienst.
Wilt u gebruikmaken van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers? Dan kunt u, samen met uw werkgever, bij ons een verzoek indienen voor toepassing van die regeling. Gebruik hiervoor het formulier Verzoek loonheffingen 30%-regeling 2020.
Bent u werkgever? Lees dan paragraaf 17.4 van het Handboek Loonheffingen.
Bent u werknemer? Lees dan Wat zijn de voorwaarden voor de 30%-regeling?
Alleen als buitenlandse werknemers specifieke kennis of vaardigheden hebben, mogen organisaties onder voorwaarden de 30%-regeling voor hen toepassen. De salarisnorm die past bij deze forfaitaire vergoeding voor extraterritoriale kosten is per 1 januari 2019 verhoogd.
Buitenlandse werknemers maken vaak extra kosten voor hun verblijf in Nederland.
Voor vergoeding van deze extraterritoriale kosten > zoals de kosten voor huisvesting > geldt een gerichte vrijstelling, zolang de werkgever de werkelijke kosten per werknemer in de loonadministratie bijhoudt. Maar de werkgever heeft soms de optie om maximaal 30% van het loon onbelast te vergoeden, wat veel administratief werk scheelt. Werkgevers kunnen alleen kiezen voor deze 30%-regeling onder bepaalde voorwaarden.
De regeling is alleen voor buitenlandse werknemers die bij een Nederlandse organisatie in dienst komen en een specifieke deskundigheid hebben. De Belastingdienst gaat ervan uit dat werknemers over deze deskundigheid beschikken als ze een bepaald salaris verdienen. In de derde uitgave van de Nieuwsbrief Loonheffingen 2019 stelde de Belastingdienst de nieuwe inkomensgrens voor de 30%-regeling per 1 januari 2019 op € 37.743 per jaar. In 2018 lag deze grens nog bijna € 500 lager.
Voor buitenlandse werknemers die jonger zijn dan 30 jaar en die in het wetenschappelijk onderwijs een Nederlandse mastertitel (of gelijkwaardige buitenlandse titel) hebben gehaald, geldt een lagere salarisnorm. Voor hen ligt de grens per 1 januari 2019 op € 28.690.
Werknemers die wetenschappelijk onderzoek doen bij bepaalde instellingen hoeven helemaal niet aan een salarisnorm te voldoen. Hetzelfde geldt voor artsen in opleiding.
Als vrijwel alle werknemers in de betreffende sector voldoen aan de bovengenoemde inkomensnorm > zoals bij profvoetballers > is dat geen onderscheidende factor meer. Dan komt het zogenoemde schaarstevereiste om de hoek kijken. De werkgever moet dan ook aantonen dat de deskundigheid van de buitenlandse werknemer op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of nauwelijks te vinden is.
Zie ook:
Kortere looptijd 30%-regeling
Kortere looptijd 30% regeling en overgangsrecht
Overgangsrecht bij beperking 30% regeling!
30% regeling
In het wetsvoorstel Belastingplan 2019 is voorgesteld om de de looptijd van de 30%-regeling per 1 januari 2019 met drie jaar te verkorten van acht naar vijf jaar voor zowel de nieuwe als de bestaande gevallen.
Met de tweede nota van wijziging is in het wetsvoorstel Belastingplan 2019 een specifieke overgangsbepaling opgenomen voor ingekomen werknemers voor wie de looptijd van de 30%-regeling door de voorgestelde verkorting van de looptijd van de regeling zou eindigen in de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2020. Zij hebben tot uiterlijk 31 december 2020 recht op toepassing van de 30%-regeling.
De werkgevers en werknemers die het betreft zijn in juni 2018 per brief geïnformeerd over de voorgenomen verkorting van de looptijd van de 30%-regeling.
De Belastingdienst zal de betrokkenen in een nieuwe brief informeren over het overgangsrecht. Voor de verschillende groepen werknemers geldt het volgende:
De groepen 1 en 2 kunnen profijt hebben van het overgangsrecht. De gezamenlijke omvang van deze groepen wordt geraamd op 31.000 werknemers. Ongeveer de helft van deze groep zal meteen op 1 januari 2019 van het overgangsrecht gebruik kunnen maken. De andere helft kan daarvoor in de loop van 2019 of 2020 in aanmerking komen.
Het overgangsrecht voor de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling geldt ook als de werkgever niet het forfait toepast, maar de werkelijke extraterritoriale kosten vergoedt.
Voor het onbelast kunnen vergoeden of verstrekken van de werkelijke extraterritoriale kosten geldt dat de werknemer tijdelijk buiten zijn land van herkomst moet zijn in het kader van de dienstbetrekking. Die tijdelijkheid wordt ingevuld met dezelfde termijn als die geldt voor de 30%-regeling voor ingekomen werknemers.
De Belastingdienst zal bij de uitleg van de vraag of een werknemer tijdelijk in Nederland verblijft in het kader van zijn dienstbetrekking voor de mogelijkheid de werkelijke extraterritoriale kosten onbelast te vergoeden zijn huidige beleid continueren, maar daarbij uitgaan van de nieuwe, kortere maximale looptijd van de 30%-regeling. In dezelfde lijn zal het voorgestelde overgangsrecht bij de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers doorwerken naar deze groep, zodat voor deze groep eenzelfde overgangstermijn zal gelden.
Bij een in Nederland gevestigde werkgever die in het buitenland wonende werknemers in dienst heeft die af en toe in Nederland werken, kunnen voor die werknemers ook buiten deze overgangstermijn na vijf jaar sprake zijn van extraterritoriale kosten die onbelast kunnen worden vergoed.
Uit het evaluatierapport van Dialogic blijkt dat er in vergelijking tot de Nederlandse beroepsbevolking relatief veel gebruikers van de 30%-regeling werkzaam zijn in de academische sector en de ICT-sector.
Dat het voordeel van de 30%-regeling in bepaalde gevallen voor een deel bij de werkgever terechtkomt, past bij de doelen van de regeling, met name bij het leveren van een bijdrage aan het aantrekkelijk en competitief houden van het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het overgangsrecht zorgt ervoor dat tot 1 januari 2021 niemand wordt geconfronteerd met de verkorting van de looptijd. Het biedt aan bestaande gevallen tot twee jaar extra tijd om te anticiperen op de verkorting van de looptijd. Deze tegemoetkoming geeft werkgevers en werknemers lucht. Dat is positief voor het Nederlandse vestigingsklimaat.
Het kabinet heeft geen concrete signalen ontvangen dat werkgevers vanwege de verkorting van de looptijd uit Nederland zouden vertrekken. Wel werden signalen ontvangen van werkgevers die aangaven met ingang van 2019 een grotere uitloop van werknemers te verwachten en dat ze weinig tijd hadden om daarop te anticiperen.
Waarom is er niet voor gekozen de 30%-regeling te maximeren?
Voor het vestigingsklimaat lijkt het beter te kiezen voor een optie waarbij de looptijd wordt beperkt dan voor een optie waarbij een maximum met betrekking tot de onbelaste vergoeding per jaar wordt aangebracht. Het invoeren van een plafond voor hogere inkomens kan wringen met de eerste doelstelling van de regeling, namelijk het aantrekken van werknemers met een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is.
Een aanpassing van de regeling door het invoeren van een plafond zou leiden tot complexere en lastiger uitvoerbare regelgeving, hogere administratieve lasten en hogere uitvoeringskosten. Om deze redenen is het kabinet geen voorstander van een maximering van het forfait.
Door de overgangsregeling heeft de verkorting van de looptijd van de 30%-regeling pas effect in 2021.
Maandag t/m Vrijdag
09:00–17:30
Zaterdag-Zondag
Gesloten
Nationale feestdagen
Gesloten.
