Werknemers moeten over het totaal aantal gewerkte uren minstens het geldende minimumloon ontvangen. Dit geldt sinds 1 januari 2018 volgens de Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag (WML). Compensatie in betaalde vrije tijd van over- of meerwerk (tijd-voor-tijd) is met ingang van 1 januari 2019 alleen nog maar mogelijk als dat in een cao is vastgelegd. Tot 31 december 2018 is schriftelijke overeenstemming met de werknemer voldoende.
Er zijn vanaf 2019 wel uitzonderingen. Wanneer kan tijd-voor-tijd wel, ook als er geen cao is?
Het recht op minimumloon geldt per betalingsperiode. Als een werknemer per maand krijgt betaald, dan is compensatie in vrije tijd voor overuren binnen de maand waarin de overuren zijn ontstaan nog steeds mogelijk.
Het recht op het minimumloon geldt voor alle uren tezamen. Als een werknemer meer betaald krijgt dan het minimumloon, dan is tijd voor tijd nog steeds mogelijk (of zelfs geen compensatie voor overwerk), op voorwaarde dat de werknemer over alle uren bij elkaar opgeteld ten minste het minimumloon ontvangt.
In de Memorie van toelichting bij de wet staat dat de regels die gaan over compensatie in betaalde vrije tijd niet relevant zijn als voor het totaal aan verrichte uren arbeid ten minste het minimumloon is betaald, conform het van de normale arbeidsduur (NAD) afgeleide geldende minimumloon per uur.
Bij een bruto uurloon van € 10 en een NAD van 40 uur per week (€ 400 per week), is bij 5 uren meerwerk 45 uur per week gewerkt. Dit is omgerekend € 8,88 bruto per uur, waarmee dit loon nog steeds boven het van het minimumloon afgeleid loon per uur van € 8,80 bruto ligt.
Als voor deze 5 uren compensatie in vrije tijd is afgesproken, dan geldt voor deze afspraak niet de vereisten die de WML via dit wetsvoorstel stelt aan compensatie in betaalde vrije tijd. Voor alle 45 gewerkte uren is namelijk al ten minste het minimumloon betaald.
U kunt eenvoudig checken wat de mogelijkheden zijn als uw organisatie geen cao heeft. Als een werknemer bijvoorbeeld 20 procent meer dan het minimumloon verdient, dan kan hij 20 procent meer werken dan de overeengekomen arbeidsduur, zonder dat u daar compensatie in geld voor hoeft te geven.
Bron: AWVN
Als de loondoorbetalingsverplichting is geëindigd, is de werkgever niet verplicht om de arbeidsovereenkomst te beëindigen. Het mag wel, als duidelijk is dat de werknemer binnenkort niet herstelt.
Als een werkgever kiest voor beëindiging van het dienstverband, moet hij een transitievergoeding aan de werknemer betalen. Ook als de werknemer twee jaar ziek is geweest. En ook als de werknemer bijna met pensioen gaat. Dat laatste heeft de Hoge Raad onlangs nog bepaald. Voor een ’trouwe medewerker’ kan de transitievergoeding behoorlijk in de papieren lopen, terwijl de transitievergoeding bij beëindiging met ingang van de pensioenleeftijd, niet verschuldigd is.
Toch kan het beëindigen van het dienstverband het overwegen waard zijn. Werkgevers kunnen namelijk bij het UWV compensatie aanvragen voor de transitievergoeding die ze aan ontslagen zieke werknemers hebben betaald. De compensatie claimen kan pas na 1 april 2020, maar geldt voor transitievergoedingen die na 1 juli 2015 zijn betaald.
Duizenden vrouwen hebben bij het UWV om compensatie gevraagd, omdat ze als zelfstandige ondernemer geen bevallingsuitkering hebben gekregen. Dat laat de uitkeringsinstantie desgevraagd weten.
Zelfstandigen die tussen mei 2005 en juni 2008 zijn bevallen, hebben tot eind september de mogelijkheid om een financiële tegemoetkoming te vragen. Zij kunnen per bevalling 5.600 euro aan gemiste uitkeringen ontvangen.
Over die periode gaf het UWV vrouwelijke zelfstandigen geen zwangerschaps- of bevallingsuitkering, omdat daarvoor een tijdlang geen wettelijke regeling was. De Centrale Raad van Beroep oordeelde vorig jaar dat dit tegen het VN-vrouwenverdrag indruist. De moeders moeten daarom alsnog een vorm van financiële steun krijgen, besliste de hoogste rechter voor het sociale bestuursrecht.
Het UWV had begin augustus iets meer dan 12.000 aanvragen binnen. Naar schatting komen in totaal 20.000 vrouwen in aanmerking voor de compensatie.
Werkgevers krijgen vanaf 2020 compensatie voor de transitievergoeding die zij moeten betalen bij het ontslag van langdurig zieke werknemers. De Tweede Kamer heeft op 5 juli 2018 ingestemd met het wetsvoorstel hierover.
Het wetsvoorstel Maatregelen met betrekking tot transitievergoeding bij ontslag wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid is nu in behandeling bij de Eerste Kamer.
De geplande inwerkingtreding van de compensatieregeling transitievergoeding bij langdurige ziekte is 1 april 2020, voor wat betreft de maatregelen inzake de transitievergoeding bij bedrijfseconomisch ontslag is dat 1 januari 2020.
Een werknemer die recht heeft op een transitievergoeding, krijgt de vergoeding ook na een langdurige ziekteperiode. Werkgevers ervaren de optelsom van financiële verplichtingen als zwaar en onredelijk. Het kabinet wil deze scherpe rand van de transitievergoeding wegnemen. Werkgevers worden daarom gecompenseerd voor de vergoeding die de werkgever betaalt na het ontslag van een langdurig zieke werknemer. Deze compensatie komt uit het Algemeen werkloosheidsfonds (Awf). Hier staat een hogere uniforme Awf-premie tegenover. Volgens de memorie van toelichting gaat het om een verhoging van de Awf-premie in het jaar van inwerkingtreding met ongeveer 0,5%. Structureel stijgt de Awf-premie met circa 0,1%.
Ook krijgen cao-partijen meer ruimte om af te wijken van de transitievergoeding die verschuldigd is bij ontslag om bedrijfseconomische redenen. Wel moet de cao voorzien in een redelijke financiële vergoeding of in voorzieningen die de kans op nieuw werk vergroten.
Er is samenloop tussen dit wetsvoorstel en andere maatregelen uit het regeerakkoord, die zien op de aanpassing van de berekening en opbouw van de transitievergoeding, zoals transitievergoeding vanaf dag 1. Deze maatregelen worden nader uitgewerkt in het wetsvoorstel arbeidsmarkt in balans (Wab), dat de minister in het najaar van 2018 naar de Tweede Kamer stuurt.
Ze ook:
Compensatie transitievergoeding!
Vraag je compensatie aan!
Compensatie transitievergoeding bij ontslag langdurig zieke
Compensatieregeling oudere werkzoekenden
Per 1 april 2020 compensatie transitievergoeding bij ziekte
Werkgevers kunnen de compensatie voor de transitievergoeding bij ontslag vanwege langdurige ziekte op zijn vroegst per 1 april 2020 aanvragen. Dit blijkt uit het concept van de Regeling compensatie transitievergoeding dat onlangs is gepubliceerd.
De ingangsdatum van de compensatie voor de transitievergoeding is al een aantal keer uitgesteld. Uit het concept van de Regeling compensatie transitievergoeding blijkt nu dat UWV de aanvraag van de compensatie op zijn vroegst per 1 april 2020 mogelijk acht. Voor de compensatie van de transitievergoeding maakt het niet uit hoe de arbeidsovereenkomst is geëindigd: door opzegging, ontbinding, het sluiten van een beëindigingsovereenkomst of het niet verlengen van een tijdelijk contract.
De werkgever moet de compensatie straks binnen zes maanden na betaling van de volledige (transitie)vergoeding aanvragen bij UWV. Bij zijn aanvraag moet hij de volgende gegevens verstrekken:
Een werkgever kan ook met terugwerkende kracht in aanmerking komen voor de compensatie. Dit kan voor een (transitie)vergoeding die hij sinds 1 juli 2015 heeft betaald aan een werknemer van wie de arbeidsovereenkomst is beëindigd na twee jaar ziekte. De aanvraag hiervoor kan de werkgever volgens de regeling vanaf 1 april 2020 tot en met 30 september 2020 indienen.
Voor een werkgever die met terugwerkende kracht een compensatie wil ontvangen, kan bij de aanvraag de beschikking worden gebruikt die UWV heeft gegeven voor de aanvraag van een WIA- of ZW-uitkering. Als UWV deze informatie niet heeft, moet de werkgever een verklaring afleggen dat de werknemer ziek was bij het einde van de arbeidsovereenkomst. Hij moet daarbij de datum vermelden waarop de werknemer ziek werd en de naam van de bedrijfsarts die de ziekte heeft vastgesteld. Voor een werkgever is het dus verstandig om deze zaken (voor de zekerheid) in zijn administratie te bewaren.
Overigens moeten de Tweede en Eerste Kamer nog instemmen met het wetsvoorstel voor de compensatie van de transitievergoeding. De plannen zijn dus nog niet definitief.
