Meeste kleine werkgevers zijn onzeker of zij alles goed geregeld hebben voor het moment waarop een werknemer langdurig uitvalt. Dit komt doordat zij vaak weinig ervaring hebben met langdurig ziekteverzuim. Zij weten niet goed wat van hen wordt verwacht. Zo is de werkgever wettelijk verplicht het loon maximaal twee jaar door te betalen en moet hij zich inspannen voor re-integratie. Om werkgevers tegemoet te komen, worden loonbetaling en re-integratie bij ziekte vanaf 2020 makkelijker en duidelijker.
Vanaf 1 januari 2020 kunnen werkgevers kiezen voor een MKB-verzuim-ontzorg-verzekering die hen ontlast. De verzekering vangt het financiële risico op en helpt bij de verplichtingen en taken rond de loondoorbetaling bij ziekte. De transparantie rondom loondoorbetaling gaat verbeteren. Het wordt duidelijker waar UWV werkgevers op beoordeelt rond de re-integratie van zieke werknemers (RIV-toets).
Werkgevers krijgen meer grip op het tweede spoor. Hierin keren zieke werknemers niet terug op de oude werkplek, maar bij een andere werkgever. De medewerker zelf krijgt een grotere rol in dit traject. Ook komt er ruimte voor experimenten om de kansen op re-integratie bij andere werkgevers te vergroten.
Per 1 januari 2021 wordt het medisch advies van de bedrijfsarts bij re-integratie leidend bij de RIV-toets. De verzekeringsarts van UWV zal straks niet langer een eigen medisch oordeel vormen, maar het medisch advies van de bedrijfsarts volgen. Er komt een tegemoetkoming voor de kosten van loondoorbetaling van in totaal 450 miljoen euro per jaar. Hiervan profiteren met name kleine werkgevers.
Bron :Rijksoverheid
Werkstress neemt al jarenlang toe en heeft grote maatschappelijke en economische gevolgen. Uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 2018 van TNO en CBS blijkt dat 17,3 procent van alle werknemers in Nederland ernstige burn-outklachten heeft, vooral jonge mensen tussen 25 en 34 jaar.
Bij een derde van het ziekteverzuim op het werk wordt werkdruk of werkstress als reden gegeven. Weinig zelfstandigheid, hoge taakeisen en ongewenst gedrag van klanten, patiënten of leerlingen worden vaak genoemd als stressbronnen.
De werkstress is het hoogst in het onderwijs, de ict-sector, de zakelijke dienstverlening en de industrie. De werk-gerelateerde gezondheidskosten bedragen in 2017 8,7 miljard euro; daarvan is 4,7 miljard euro het gevolg van mentale en psychische gezondheidsrisico’s.
Chronische stress leidt tot verlies van concentratie, vermoeidheid, fouten maken, ophopende spanningen en tot gezondheidsklachten. Op dit moment is 43 procent van de instroom in de ziektewet het gevolg van psychische aandoeningen waar werkstress een rol in speelt.
Werk en privé lopen bovendien steeds vaker door elkaar. Je neemt werk mee naar huis, je bent continu bereikbaar en smartphone en e-mail werken 24/7. En thuis wacht doorgaans ook een druk sociaal leven en de zorg voor huishouden en kinderen. Een burn-out door het werk vertaalt zich in slapeloze nachten en vermoeidheid wat thuis voor nog meer stress zorgt.
Psycholoog en burn-out ervaringsdeskundige Nienke Thurlings helpt nu cliënten met dezelfde problemen.
Volgens TNO moet de werkstress aan twee kanten aangepakt worden. Aan de ene kant door bij de bron de werkbelasting te verlagen en aan de andere kant bij de werknemer de veerkracht en belastbaarheid te vergroten. Op het werk spelen naast het soort bedrijf en baan de werkprocessen, cultuur, het leidinggeven en mate van autonomie een belangrijke rol.
Op zich zijn stress en spanning niet verkeerd, zegt TNO. Het lichaam reageert op een natuurlijke manier fysiek en psychisch op druk en spanning en helpt om adequaat te reageren op dreiging. Het wordt echter problematisch als de stress te groot is en te lang aanhoudt en er weinig kans is op herstel is of een verlichting van de werkdruk. Er lijkt maar geen eind te komen aan de groeiende stroom aan informatie en de technostress van pc en smartphone. Een burn-out is dan al snel een feit.
Bron: NOS
Een werknemer wordt door zijn werkgever in een ‘slapend dienstverband ’ gehouden en ontvangt dus geen loon meer. De werknemer eist van zijn werkgever schadevergoeding, omdat de werkgever niet bereid is om het ‘slapende dienstverband ’ te beëindigen, onder betaling van een transitievergoeding.
De rechtbank Limburg heeft in een vonnis van 10 april 2019 prejudiciële vragen gesteld over de vraag of, en zo ja onder welke omstandigheden, een werkgever als ‘goed werkgever’ akkoord moet gaan met het voorstel van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer tot beëindiging van het ‘slapende dienstverband ’, onder betaling van een transitievergoeding. Een prejudiciële vraag is een vraag van een rechtbank of gerechtshof aan de Hoge Raad over de uitleg van een rechtsregel. Daaraan kan behoefte bestaan, als de Hoge Raad over die vraag niet eerder heeft beslist. Wel moet het gaan om een vraag die zich voordoet in een concrete zaak die bij een rechtbank of hof in behandeling is. Dezelfde vraag moet bovendien aan de orde zijn in een groot aantal andere zaken.
Advocaat-generaal Ruth de Bock bracht op 18 september 2019 haar advies aan de Hoge Raad uit. Zij is kort gezegd van mening dat een werkgever in beginsel verplicht is om op verzoek van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer, een ‘slapend dienstverband ’ te beëindigen onder betaling van de wettelijke transitievergoeding.
De Hoge Raad oordeelt in lijn met het advies van de advocaat-generaal. Sinds er een wet is waarin is geregeld dat werkgevers door het UWV worden gecompenseerd voor betaling van de transitievergoeding aan een langdurig arbeidsongeschikte werknemer, gaat het argument dat een werkgever op hoge kosten wordt gejaagd, niet meer op. Bovendien is duidelijk dat de wetgever af wil van de ‘slapende dienstverbanden ’. Op grond daarvan brengt de eis van ‘goed werkgeverschap’ mee dat een werkgever een werknemer niet in een ‘slapend dienstverband ’ mag houden, om de betaling van de transitievergoeding te ontlopen. Op de werkgever rust dus de verplichting om, op verzoek van de arbeidsongeschikte werknemer, het ‘slapende dienstverband ’ te beëindigen, met betaling van een bedrag ter hoogte van de wettelijke transitievergoeding. Dit kan anders zijn als de werkgever gerechtvaardigde belangen heeft om de arbeidsongeschikte werknemer toch in dienst te houden, bijvoorbeeld als er een reëel uitzicht is op re-integratie.
De rechtbank Limburg zal de zaak nu voortzetten en in haar uitspraak rekening houden met de antwoorden van de Hoge Raad. Ook andere rechters die in vergelijkbare zaken moeten beslissen, zullen de antwoorden van de Hoge Raad erbij betrekken.
Bron: Rechtbank
Bus is ter beschikking gesteld
Werk dga niet te vergelijken met werk managementassistent
Proeftijdontslag, recht op transitievergoeding!
Verbod “slapend dienstverband” arbeidsongeschikten, door Advocaat-generaal
De bedrijfsarts bekijkt de situatie uiterlijk zes weken nadat uw werknemer zich heeft ziek gemeld, en de werkgever dat heeft doorgegeven aan de arbodienst. Hij is specialist op het gebied van gezondheid en werk en bespreekt tijdens het spreekuur de gezondheidsklachten, de ingezette behandeling, het werk en de privésituatie.
Op basis van het eerste spreekuur schrijft de bedrijfsarts een Probleemanalyse en geeft hierin een richtinggevend advies. Hij brengt in kaart wat de beperkingen en mogelijkheden zijn voor werk, hoe hij de ingezette behandeling beoordeelt en wat de prognose is.
Beoordeelt de bedrijfsarts dat uw werknemer nooit meer kan werken? Dan is een Plan van aanpak niet nodig. Kan uw werknemer (op termijn) nog wel werken, dan gebruikt u het advies van de bedrijfsarts voor het Plan van aanpak.
Uiterlijk in de 8e week schrijft u samen met uw werknemer het Plan van aanpak.
Let op: als u hiermee te laat bent, kan het UWV een loonsanctie opleggen.
In het Plan van aanpak maakt u afspraken over het doel van de re-integratie en met welke activiteiten u dit doel het beste kunt bereiken. Maar bijvoorbeeld ook de manier waarop u gedurende de ziekteperiode contact houdt met elkaar, als werkhervatting nog niet mogelijk is.
De werknemer werkt actief mee aan de uitvoering van het plan en de werkgever bewaakt de voortgang. Ook zorgt u voor een goede begeleiding.
Wat uw werknemer wilt bereiken?
Hoe uw werknemer weer gaat werken?
Het formulier voor het Plan van aanpak vult u online in via de website van UWV. Klanten van ArboNed vinden een opzet voor een Plan van aanpak in de online portal Vandaag.
Het Plan van aanpak is een momentopname, dus u bespreekt de voortgang minimaal elke zes weken. Ook de bedrijfsarts heeft regelmatig contact met de werknemer. U bepaalt steeds samen met de werknemer wat de volgende stap is. Waar nodig past u het Plan van aanpak aan. Het kan zijn dat de bedrijfsarts u adviseert het Plan van aanpak aan te passen omdat de medische situatie heeft geleid tot bijstelling van het advies.
Als terugkeer in het eigen werk niet meer mogelijk is (vaak is dat pas later in het traject met zekerheid vast te stellen), dan kan een arbeidsdeskundige bepalen of het eigen werk aangepast kan worden, dan wel of ander werk bij de eigen werkgever mogelijk is. Is dat niet het geval, dan probeert u passend werk voor uw werknemer te vinden bij een andere werkgever. Dit heet re-integratie spoor 2. Hiervoor kunt u bijvoorbeeld de hulp inschakelen van een re-integratiebedrijf. Is de verwachting dat uw werknemer niet binnen 15 maanden hersteld is, dan moet het 2e spoor binnen 12 maanden worden opgestart.
Bent u het niet eens met het Plan van aanpak, heeft u het idee dat uw werknemer onvoldoende meewerkt aan zijn re-integratie, en komt u er niet uit met uw casemanager? Dan kunt u een deskundigenoordeel aanvragen bij UWV. UWV geeft dan een onafhankelijk oordeel over de re-integratie.
Neem vrijblijvend contact op wij staan u graag te woord of wilt u meer weten en kennis op doen over de Wet verbetering poortwachter, het Plan van aanpak en de diverse verzuimgesprekken. En leren het verzuim binnen uw organisatie effectief te beheersen en beperken.
Compensatie transitievergoeding na 2 jaar ziekte
Het Plan van aanpak bij verzuim
Terugdringen van ziekteverzuim?
Wat zijn de regels bij loondoorbetaling bij ziekte?
Wat kost een zieke werknemer bij tijdelijk of langdurige ziekte?
Minder ziekteverzuim door meer werkplezier
Loonbetaling bij ziekte
Als een werknemer langdurig ziek is, moet de werkgever maximaal gedurende 2 jaar ten minste 70 procent van het loon doorbetalen. U kunt zich hiervoor verzekeren of u kunt eigen risicodrager worden. Vooral voor kleine ondernemers is het hebben van een zieke werknemer relatief zeer kostbaar. Voor deze werkgevers was het opbrengen van een transitievergoeding na 2 jaar vrijwel onmogelijk. Deze nieuwe compensatieregeling moet die opeenstapeling van kosten tegengaan. Ook voor de werknemer zijn er voordelen, zij hoeven niet langer bang te zijn voor een slapend dienstverband en hebben eerder, meer zekerheid.
Een werkgever moet loon doorbetalen aan een zieke werknemer. Als de werknemer meer dan 2 jaar ziek is, kan de werkgever ontslag aanvragen bij het UWV. De zieke werknemer heeft dan recht op een transitievergoeding.
Met de Regeling compensatie transitievergoeding kan de werkgever de betaalde transitievergoeding terugkrijgen. Zo voorkomt de Rijksoverheid dat werkgevers te maken krijgen met een opeenstapeling van kosten na 2 jaar loon doorbetalen aan zieke werknemers. Daarnaast voorkomt de regeling dat werknemers lang in onzekerheid blijven. Vanwege de kosten van de transitievergoeding beëindigen werkgevers vaak niet het dienstverband na 2 jaar ziekte.
Werkgevers kunnen vanaf 1 april 2020 bij het UWV een aanvraag indienen voor de compensatie bij ontslag wegens langdurige ziekte. De compensatieregeling geldt voor transitievergoedingen die op of na 1 juli 2015 zijn betaald. Lag het einde van de periode van twee jaar ziekte al vóór 1 juli 2015? Dan is geen compensatie mogelijk.
Werkgevers moeten deze voorwaarden kunnen aantonen. Denk bijvoorbeeld aan:
Een werknemer die langer dan 2 jaar ziek is, wordt niet altijd ontslagen. Bijvoorbeeld omdat de werkgever verwacht dat de werknemer binnen korte tijd beter is. Of omdat er passend werk beschikbaar komt. De werknemer blijft dan in dienst, maar ontvangt geen loon meer. Omdat er geen sprake is van ontslag, ontvangt de werknemer ook geen transitievergoeding. Dat wordt een slapend dienstverband genoemd.
Tijdens een slapend dienstverband houdt de werkgever wel een aantal verplichtingen. Zo moet hij er nog steeds voor zorgen dat de werknemer weer aan het werk kan (re-integratie). Als er passend werk beschikbaar komt, moet hij dat aanbieden aan de zieke werknemer. Ook moet de werkgever de zieke werknemer meetellen voor het afspiegelingsbeginsel bij ontslag om bedrijfseconomische redenen.
Ontslaat een werkgever de werknemer alsnog na een slapend dienstverband, dan telt de duur van het slapend dienstverband ook mee voor de hoogte van de transitievergoeding. De opgebouwde transitievergoeding tijdens de periode van het slapend dienstverband wordt niet gecompenseerd.
Nieuwsbrief Loonheffingen 2020 gepubliceerd
Loonstrook wat en hoe in 2020?
Bijtelling auto 2020
Minimumloon 2020
Overzichtsartikel WAB
Terugdringen van ziekteverzuim?
Maandag t/m Vrijdag
09:00–17:30
Zaterdag-Zondag
Gesloten
Nationale feestdagen
Gesloten.
