Dat leggen we uit aan de hand van een aantal voorbeelden.
Als eerste nemen we een medewerker die sinds 1 mei 1997 in dienst is met een vast contract. De medewerker is geboren op 1-1-1962 en ontvangt 3000 euro bruto per maand, exclusief vakantiegeld. De werkgever wil graag per 1 november 2019 afscheid nemen wegens disfunctioneren, maar er is nog onvoldoende dossieropbouw gepleegd. Er is een arbeidsconflict ontstaan en de arbeidsrelatie is verstoord.
In deze situatie zou de werkgever waarschijnlijk het ontslag niet toegewezen krijgen bij de rechter. Als de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden, is de werkgever naar verwachting een transitievergoeding verschuldigd van 40.000 euro.
De berekening: (3000 ÷ 6 x 20) + (3000 ÷ 4 x 10) + (3000 ÷ 2 x 15) = 40.000 euro.
In 2020 wordt het makkelijker om deze medewerker te ontslaan. Dan komt immers de i-grond erbij. Hoewel de ontslaggrond op basis van disfunctioneren nu niet voldragen is, kan die wel worden gecombineerd met de ontslaggrond voor de verstoorde arbeidsrelatie. Daar staat tegenover dat er bij gebruik van de i-grond wel ten hoogste een halve transitievergoeding moet worden betaald. De transitievergoeding maakt alleen nog gebruik van 1/3e bruto maandsalaris, want de 50+-regeling komt te vervallen. Maar losse maanden en dagen in de dienstbetrekking tellen mee voor de berekening van de hoogte van de vergoeding, de referte periode vervalt. Laten we in dit voorbeeld er vanuit gaan dat de arbeidsovereenkomst nu per 1 februari 2020 wordt beëindigd.
De transitievergoeding wordt nu dus anders berekend.
(1/3 x 3000) x 22 = 22.000 euro.
Mocht de kantonrechter besluiten hier nog de maximale vermeerdering van 50 procent van de transitievergoeding aan toe te voegen is de werkgever dus 33.000 euro kwijt. Een verschil van 7.000 tot 18.000 euro ten opzichte van 2019.
Een vrouw van 25 is bijna 1 jaar in dienst. Haar contract eindigt van rechtswege op 1 december 2019. Ze verdient 2000 euro bruto per maand. De werkgever twijfelt over de voortzetting van haar arbeidsovereenkomst.
Als haar contract inderdaad niet wordt voortgezet, is in deze situatie geen transitievergoeding verschuldigd. Het contract eindigt van rechtswege, dus er hoeft ook ontslagaanvraag te worden ingediend.
Besluit de werkgever het nog een jaartje aan te zien met de vrouw, is hij in 2020 wel degelijk een transitievergoeding verschuldigd. De referteperiode is vervallen en inmiddels heeft de vrouw 2 dienstjaren. Besluit de werkgever het contract niet voort te zetten, is hij voor elk dienstjaar 1/3e maandsalaris verschuldigd aan transitievergoeding. In dit geval is dat dus ruim 1.300 euro.
Pas op!
Hoewel het aantrekkelijk is om het contract van de man met een dienstverband van 22 jaar nog even niet te verbreken, kan dit u op een berisping komen te staan. De wordt immers flink benadeeld door het uitstel en zou de werkgever slecht werkgeverschap kunnen verwijten. Dit feit kan de onderhandelingen rond het einde dienstverband op scherp stellen. De positie van de werknemer is zwakker, waardoor hij eerder zal aansturen op een kort geding om nog een hogere transitievergoeding betaald te krijgen.
WAB – arbeidsovereenkomsten en de salarisadministratie
Gevolgen WAB voor WW premie 2020!
Verandering oproepers flexwerkers met WAB regels
Wat is Wet arbeidsmarkt in balans (WAB)?
Salarisverwerking & WAB?
Een werkgever mag bij zijn personeel niet afdwingen om een vingerafdruk af te staan waarmee de medewerker toegang krijgt tot een systeem. Het verplichten daartoe is in strijd met de Nederlandse privacywet, heeft de rechtbank Amsterdam beslist nadat een medewerker van schoenenketen Manfield samen met het bedrijf bij de rechter om duidelijkheid vroeg.
Manfield heeft in zijn winkels kassa’s die werken op basis van een vingerafdrukscan. Medewerkers van de schoenenzaak kunnen de kassa alleen openen als zij kunnen inloggen door een scan van hun vinger maken, die vervolgens in het systeem herkend wordt.
Hoewel het in sommige gevallen voor een bedrijf is toegestaan om een vingerafdruk te verwerken, waaronder als dat voor authenticatie noodzakelijk is, wijst de rechter er op dat door de machtsverhouding tussen de werknemer en werkgever tot een situatie kan leiden waarbij toestemming niet geheel vrijwillig wordt gegeven.
Ook het argument van Manfield dat het systeem met vingerafdrukscan noodzakelijk is om het kassasysteem te beschermen tegen indringers, wordt verworpen. Voorheen maakte Manfield gebruik van een kassasysteem waarbij het personeel met een code moest inloggen, maar dit werd vervangen omdat het bedrijf dit ouderwets vond. Ook een alternatief dat minder inbreuk maakt op de privacy van het personeel, zoals een fysieke toegangspas, zou volgens Manfield niet volstaan.
De rechter gaat daar niet in mee. Zo had Manfield een toegangspas, werknemers pas en een cijfercode kunnen overwegen, eventueel in combinatie met elkaar, om zijn bedrijfsbelang te beschermen. Manfield heeft bij de rechter onvoldoende duidelijk gemaakt en onderbouwd waarom het bedrijf heeft gekozen voor het vingerafdruksysteem boven een alternatief.
De schoenenzaak en de Manfield-medewerker hebben afgesproken niet in hoger beroep te zullen gaan tegen de uitspraak in de zaak.
Bron:Nu.nl
Wettelijk minimumloon en minimumvakantiebijslag per 1 juli 2019
Proeftijdontslag, recht op transitievergoeding!
Zieke werknemer ontslaan, die elders auto’s poetste?
Gestalkt privé en op werk, gevolg ontslag!
Een werkgever kan bepaalde vergoedingen en verstrekkingen aanwijzen als eindheffingsbestanddeel voor de werkkosten. Daarnaast kan hij er voor kiezen om bepaalde vergoedingen en verstrekkingen als een bruto vergoeding te belasten (bruteren). Het voordeel daarvan is dat de werkgever dan niet langer alles per werknemer hoeft te administreren. Als een werkgever loon als eindheffingsbestanddeel aanwijst, is 1,2% van de totale fiscale loonsom vrij van belasting- en premie heffingen. Dit belastingvrije deel wordt in de volksmond de vrije ruimte genoemd. Alle vergoedingen en verstrekkingen boven dit bedrag worden met 80 procent belast.
Alles wat een werkgever aan vergoedingen en verstrekkingen aan een werknemer doet toekomen valt in eerste instantie onder het loon. Daar vallen dus ook vergoede kosten onder. Daarbij wordt niet gekeken naar de zaken die eventueel belastingvrij kunnen worden vergoed. Het arbeidsrechtelijke loon, waaronder bijvoorbeeld de auto van de zaak en een ambtswoning, zijn belast bij de werknemer.
Maar al het overige loon, zoals een fiets van de zaak, onkostenvergoedingen en het bedrijfsfeest, kunnen door de werkgever als eindheffingsbestanddeel voor de werkkosten worden aangewezen. Dat is meestal waar de onduidelijkheid begint. Want hoe groot mag dat eindheffingsdeel zijn en hoe zit het nou met de gebruikelijkheidsregeling?
Vanuit de werknemer gezien omvat het loon, naast het arbeidsrechtelijke loon:
Deze vergoedingen zijn dus niet van belang voor het eindheffingsloon voor de werkkostenregeling. Ze behoren tot de gerichte vrijstellingen.
Voor de werkgever omvat het loon, naast het arbeidsrechtelijke loon, het loon in natura en de gerichte vrijstellingen ook nog uit vergoedingen en verstrekkingen. Het is voor een juiste belastingaangifte belangrijk om van die vergoedingen en verstrekkingen te weten of ze tot het loon behoren, volledig zijn vrijgesteld of slechts gedeeltelijk zijn vrijgesteld. Dat is waar de werkkostenregeling om de hoek komt kijken.
Vergoedingen en verstrekkingen die door de werkgever worden aangemerkt als eindheffingsloon, mogen niet meer dan 30 procent afwijken van wat in vergelijkbare omstandigheden gebruikelijk is. Als het totaal meer dan 30% afwijkt van wat gebruikelijk is, wordt het meerdere belast alsof het loon is. Komt het bedrag niet boven de 2.400 euro in totaal, wordt het door de belastingdienst in elk geval als gebruikelijk aangemerkt.
Van een aantal zaken heeft de wetgever gesteld dat deze, hoewel de verstrekking loon in natura is en een zekere economische waarde heeft, toch op het fictieve bedrag van 0 euro worden gewaardeerd. Op de website van de Belastingdienst staat een actueel overzicht.
Werknemers kunnen loonbestanddelen omruilen. Zo kan een belast loonbestandsdeel worden omgeruild voor een onbelast deel. Dit wordt schriftelijk vastgelegd in de loonafspraken.
In de paspoorten die tegenwoordig worden uitgereikt, staat het BSN op de achterkant. Dat betekent dat werkgevers die een nieuwe werknemer in dienst nemen, om aan de identificatieplicht te voldoen zowel de voorkant als de achterkant van het paspoort moeten controleren en kopiëren en de kopie ervan moeten bewaren in de salarisadministratie.
De werkgever moet vóór de werknemer aan het werk gaat, voldoen aan de identificatieplicht. Bij het kopiëren van het identiteitsbewijs moet hij bovendien zorgvuldig te werk gaan. Maakt hij een verkeerde kopie, dan kan hij te maken krijgen met het hoge anoniementarief. Het vergelijken van de handtekeningen op het identiteitsbewijs en op de verklaring gegevens voor de loonheffingen is volgens de Hoge Raad niet nodig. Naast een paspoort is bijvoorbeeld een ID-kaart of een verblijfsvergunning ook een geldig identiteitsbewijs. Een rijbewijs daarentegen geldt niet als zodanig.
Het is wel verstandig om hun identiteit te controleren voordat zij aan de slag gaan. Zo voorkomen werkgevers dat ze bijvoorbeeld met een ingeleende werknemer aan de slag gaan die geen verblijfsvergunning heeft. Van buitenlandse uitzendkrachten mag wel een kopie van het identiteitsbewijs gemaakt worden.
Onjuiste combinatie BSN en geboortedatum in loonaangifte
Salarisadministratie uitbesteden
Wat is loonadministratie?
Salarisverwerking uitbesteden
Meer weten over hoe en wat met nieuw personeel naar loonadministratie zie hier?
De Wet arbeid en zorg (WAZO) regelt verschillende verlofvormen waar een werknemer op kan terugvallen bij bepaalde omstandigheden in zijn privéleven. Zo kan de werknemer voor mantelzorg zorgverlof opnemen en bestaat er voor de opvoeding het ouderschapsverlof. Voor kortdurende afwezigheid op het werk is het calamiteiten- en ander kort verzuimverlof in het leven geroepen.
Een werknemer kan het verlof opnemen als hij te maken krijgt met ‘onvoorziene omstandigheden die een onmiddellijke onderbreking van de arbeid vergen’. Denk hierbij aan een brand, inbraak of lekkage in het huis van de werknemer. Ook is het verlof te gebruiken bij ‘zeer bijzondere persoonlijke omstandigheden’.
De wet noemt daarvan voorbeelden:
Daarnaast is het verlof bijvoorbeeld te gebruiken om te stemmen tijdens een verkiezingsdag (al zal dat in de praktijk door de ruime openingstijden van de stemlokalen niet snel nodig zijn).
Ja, de werkgever moet het loon tijdens het verlof volledig doorbetalen. De betaling van onkosten kan hij wel stopzetten. Om te controleren of de werknemer het verlof niet misbruikt, mag de werkgever van de werknemer verwachten dat hij aannemelijk kan maken dat hij zijn arbeid niet heeft kunnen verrichten wegens één van de redenen die in de vorige vraag zijn behandeld.
Het calamiteiten- en ander kort verzuimverlof kent geen vaste duur. Het gaat om een ‘korte, naar billijkheid te berekenen tijd ’. Hoelang het verlof duurt, hangt af van de reden. Vaak loopt dit verlof over in een ander verlof: de werknemer kan geboorteverlof opnemen voor de dagen na de dag van de bevalling van zijn partner en kan kort- of langdurend zorgverlof opnemen voor de dagen na de eerste ziektedag waarop hij een naaste noodzakelijke verzorging heeft gegeven.
In de cao kan in het nadeel van de werknemer worden afgeweken van de wettelijke regels. Bevat de cao geen bepalingen over dit verlof, dan mag de werkgever samen met de ondernemingsraad of personeelsvertegenwoordiging afspraken maken. Belangrijk onderwerp waar afwijkende afspraken voor mogelijk zijn, is de hoogte van de loondoorbetaling.
Verandering oproepers flexwerkers met WAB regels
Werkkostenregeling (WKR)
Overzicht belastingverdragen juli 2019
Wet overgang van onderneming (Wovon)
Maandag t/m Vrijdag
09:00–17:30
Zaterdag-Zondag
Gesloten
Nationale feestdagen
Gesloten.
